تحولی در پایان

شمارش معکوس روزهای پایان که می رسد تو هر روزش را به تکرار می خوانی انگار، حسرت یا شوقش با توست : آخرین جمعه سال ، آخرین شنبه، یکشنبه ، آخرین دوشنبه ... تا برسی به آخرین ساعت و آخرین لحظه و ... به راستی چه سریست در پیوند این آخرین لحظه با اولین لحظه ی سال بعد که تو را به شگفت می آورد و باورت می سازد که در آنی همه چیز نو می شود ، منقلب می شود ، و تو با تحویل اولین لحظه ، به تحولی نو می رسی ؟ سر اشک مادر و دعای پدر بر سر سفره و هنگامه تحویل سال در چیست که اگر نداشته باشی اش ، انگار لحظه هایت چیزی کم دارد و آن طراوتی را که باید نگرفتی ! بهار با آمدنش معجزه باران می کند زمین را و آسمان دلت را تا گرم شوی به حضور یاد مهربانی که هستی را به زیبایی آفرید و هر لحظه اش را با معجزه ای نو قرین کرد ...

حجم وسیع کارهای انجام نشده پایان سال و هجوم خستگی بر تن رنجور این روزها هم باعث نشد که تردید داشته باشم در دیداری از جنس دل که می توانست آخرین هدیه زیبای خداوندگارم باشد در این روزهای پایانی این سال سخت ! عمه طهورایم که گفت لحظه دیدار را، شک نداشتم که تمام وجودم خواستار رسیدن آن لحظه است و می دانستم ، به یقین می دانستم که اگر نرسم به این جمع دوست داشتنی ام حتماً حسرتی تا ابد بر دل خود نشانده ام . و آنگاه که لطافت برخاسته از دل صدای خانم سعادت یار و مهربانی نگاه تنفس عزیز و بی قراری دوست داشتنی عمه طهورایم در کنار نوای دلنشین تار که از عمق جانی دردمند برمی خاست در سرای غریب دایی سلامت صبور و مهربان لحظه هایم را آراست، به یقین دانستم که آفریدگار لحظه هایم گاه چه زیبا نقش می زند رنگدانه های عشق و مهر را بر آسمان دل همیشه بی تابم و اینگونه بود که در آخرین جمعه سال معجزه ای در دفتر خاطراتم ثبت شد...

گذر از آبی های رو به آسمان در کنار دلی به رنگ آبی، ترا به شوق پرواز می رساند آنقدر که دلت می خواهد رها شوی از این قفس خاکی و همپای همه کبوتران سبکبال رو به آسمان بی انتهای مهر خداوندی بال بگشایی... هر چند همان لحظه ها یادی در تو فوران کند به زیبایی تا پرواز یعقوب دل را بر یوسف جان بر تو بنماید به شیرینی ... و اینگونه است که زمین و آسمان در هم تنیده می شوند در عطر حضور دوست...

آرزوهای آدمها هم به تعداد آدمها شمارش می شود که هر کس با نگاهی که به زندگی دارد و به خود، آرزوهایی مخصوص به خود دارد . اما در همین حوالی ، در سرایی از رفاقت که اتفاقا واقعیست و نه خیالی، کسی هست که آرزوهایش را در ترمه ای از رویا پیچیده و با دلی پاک و بی ریا تقدیم می کند به همه آنها که از عشق نصیبی دارند ...

و اما آخرین دوشنبه سال را من و دخترکانم به چیدن سفره هفت سین پرداختیم تا هر چه زودتر شور و شوق را در دلهایمان میهمان کنیم تا باور کنیم بهار نو ، شگفتانه هایی بی نظیر را بر ما خواهد باراند ...

و شگفتانه ای زیبا و معجزه ای گرانقدر برای من در هفتمین روز فروردین شکل خواهد یافت ، آنگاه که پس از پروازی به سمت جنوب غرب، در سرزمین پیامبر مهربانی فرود آیم و روزهایی را در کنار مدینه مهر و کعبه نور زندگی کنم ...

ته ته آرزوهای من برای همه عزیزان این سرا، سلامت تن و شادی دل و سبکی روح و پرقدری لحظه هاست. امید که بهترین ها در بهترین شکل همراه شما بهترین هایم باشند . دوست دارید اگر، شما هم از آرزوهایتان در این لحظه های پایانی بنویسید. لحظه هایتان سرشار شور و شعر و شعور. دلتان پرنور به حضور مهربان دوست. بهارتان شکوفه باران.