تو نیامدی ...

 آسمان ستاره باران و زمین شکوفه باران نور و شور عشق می شود اگر بیایی...

بیا که چشمهایمان سالهاست منتظر آمدن توست

بیا که دلهایمان تشنه دیدار توست

بیا که گامهایمان خسته ست

زمین خسته ست

آسمان خسته ست

بیا که بی تو زندگی چیزی کم دارد

تو را کم دارد

عشق را کم دارد ...

بیا....

اشکم زغم تو هر شبی خون باشد

وز هجر تو بر دلم شبیخون باشد

تو با تویی ای نگار از آن با طربی

تو بی تو چه دانی که شبی چون باشد ؟

( احمد غزالی )

پی نوشت:

سینه ام : تنور بود

عشق :  نان داغ

خنده ام : آفتاب ناگهان

گونه ام : :آسمان داغ

تو نیامدی , نیامدی , نبودن تو باد

باد شد وزید

آفتاب خنده از لبم پرید

آسمان گونه ام : کبود

بودهای من همه : نبود

عشق و آتش و تنور : دود

غصه: نقل و

غم : شربت بساط سور و سات شد

تو نیامدی

نان دل بیات شد.( عرفان نظرآهاری)