آبی آبی ...

زیباترین حرفت را بگو

شکنجه‌ی پنهان سکوتت را آشکار کن

و هراس مدار از آن که بگویند

ترانه ای بیهوده می خوانید 

چرا که ترانه ما

ترانه بیهودگی نیست

چرا که عشق

حرفی بیهوده نیست

حتی بگذار آفتاب نیز برنیاید

به خاطر فردای ما اگر

بر ماش منتی است؛

چرا که عشق،

خود فرداست

خود همیشه است.

تقدیم به دوست خوبم , صاحب وبلاگ وزین " روی ماه خداوند را ببوس " که نوای ساز و زخمه های برنشسته بر سیم های تارش, و آن صدای دلنشین برآمده از جان, مرا با دلم آشتی داد. گواهش قطره های اشکی که مدتهاست گم شده بودند ...

ممنونم دوست عزیز. باز هم می گویم خوشا سازی که با هنر برآمده از سوز عشق به ناله درآید. لحظه های زندگی تان سرشار حقیقت مانای عشق.