روز بارانی ...

صبح امروز با عکس باران شروع شد . اول صبح قبل از خروج منزل , گوشی را که برداشتم , دیدم داداش مهدی سه تا عکس از باران برایم فرستاده ... باران با آن قیافه اخموی بانمکش ...

از خانه بیرون زدم و عطر باران مشامم را پرکرد ! نفس کشیدم عمیق و آسمان را و درختان پاییزی را نظاره می کردم . و چند عکس از پیچک های یکی از خانه های مسیر ...

اداره رسیده بودم که نم نم باران و دانه دانه برگریزان همراه شده بودند با هوای ابری و البته کمی آفتابی امروز , رنگ  باران ...

نشسته بودم گرم کار که ناگهان صدایی مرا از جای پراند : رعد باران !

و رگباری تند و صدای باران ...

شب با نیایش از کلاس خط برمی گشتیم و سرمشق این بار با شکسته نستعلیق استاد پیله چی :

در ره منزل لیلی که خطرهاست به جان    شرط اول قدم آنست که مجنون باشی ..

باران به شدت می بارید و ما قدم زدیم بی واسطه چتر و سرپناه ... خیس قطره های ریز باران , مشعوف از طعم باران ...

شجریان برایم می خواند از بوی باران  : بوی باران , بوی سبزه , عطر خاک ...

یادم آمد دعای همیشه باران :

ببار ای بارون ببار, با دلم گریه کن خون ببار, بر شبای تیره چون زلف یار, بهر لیلی چو مجنون ببار , ای بارون !

شکر خدای باران ...