سی و هفتمین برگ انتظار

این گل نرگس هدیه دوستانم هست و اینم کیک تولدی که زحمتش رو کشیدند !

سی و شش برگ ورق خورد . گامی دیگر برداشته شد به سمت مقصد . مقصدی که منتهاست , اما انتها نیست . که انتهایش حضور آن لایتناهی ست و چه زیبا می شود اگر مقصد و مقصودمان از ورق خوردن برگهای زندگی مان , رسیدن به آغوش آن عشق و معشوق حقیقی باشد . که اینگونه اگر بنگریم , اینگونه اگر زندگی کنیم , با یاد او اگر نفس بکشیم و به عشق او اگر برگ برگ زندگی مان را ورق بزنیم , رنگ زندگی مان آسمانی می شود و شوق حضور در کنار او , رفتن را و رسیدن را طعمی زیبا می بخشد از عشق . که وقتی می دانی جاده ای را می پیمایی به سمتی که نهایتش نگاه اوست و حضور او , سختی اش را به هرگونه که باشد تاب می آوری و از چشم اندازهای زیبای دیگر جاده ها چشم می پوشی , وقتی مقصدش , مقصود دیگریست .

و چه سخت می شود اگر برداشتن هر گام به سمت مقصد , علاوه بر رقم آن , حسرتهایمان را نیز بیفزاید و کوله بار گناهانمان را سنگین تر نماید و قدمهایمان را سخت تر ...

و من این بار در آغازین سطرهای سی و هفتمین برگ دفتر زندگیم , این آرزو را یادداشت میکنم و از او می خواهم که لحظه هایم را تنها با رنگ عشق خودش آغشته کند و مرا از هر آنچه غیر خود رها سازد که دیگر تاب دلبستگی های این دنیای فانی را ندارم . چرا که می دانم این دنیا هیچ دلبستگی ای را نشاید و هیچ ماندنی را نپاید . پس چه بهتر که دل را تنها محلی برای او قرار دهیم که تنها پاینده سزاوار دل هموست و جز او هیچ نه ...

و باز هم تکرار می کنم دعای همیشگی ام را :

خدایا چنان کن سرانجام کار                 تو خشنود باشی و ما رستگار

دو روز پیش , بسته پستی ای به دستم رسید , کارت تبریک ساده ای در میان و با این مضمون :

سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت      آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت

تنم از واسطه دوری دلبر بگداخت           جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت

ترک افسانه بگو حافظ و می نوش دمی       که نخفتیم شب و شمع به افسانه بسوخت

نمی توانم پیامم را به گوش ارسال کننده اش برسانم , اما کاش می دانست چه غوغایی در جانم می افکند هر سال , با این هدیه های غریبش !

این دسته گل هم هدیه دوستان عزیزم و اون صندلی سنتی هم کادوی تولدشونه .

پی تولد نوشت :

این پست قرار بود عصری منتشر بشه . نشد ! توی ذهنم عکسی بود که باید درستش میکردم ,  نرسیدم . با دوستان عزیزم , ساعت 6 قرار داشتم . رفتم واسه جشن تولدی که برام گرفتند . جشن تولدی که لحظه لحظه ش خاطره شد برام . جشن تولدی که ظاهرا 5 نفره بود , اما ...

اما باید می بودید و می دیدید حال و هوای منو وقتی با ابتکار قشنگ سمیرای مهربونم , صدای تک تکتون رو می شنیدم ! یه لحظه لبخند , یه لحظه بغض , یه بار فریاد , چند قطره اشک ... نمیتونم بیان کنم و اصلا نمیشه بیان کرد وقتی صدای شیدا رو و صاحب عزیزش رو , برادرم فرداد , رو شنیدم ! نمیتونم حس و حالم رو از شنیدن صدای رویا و اون ابتکار قشنگش , صدای مهتاب , بیان کنم . نمیشد بغضی رو که آناهیتا برام ارمغان آورد پنهان کنم .  نتونستم لبخندم رو از شنیدن صدای آستیاژ پنهان کنم . نشد حس قشنگ شادی نشینه توی وجودم از شنیدن اون قطعه هنرمندانه مانا و اردک بزرگوارم . چطوری بگم با شنیدن تک تک صداها , سپهر و سایه و  افروز و علیرضا , منیژه , آقا بزرگ و یلدا , کیارش , میکائیل و دوتا سمیراهای عزیزم چه بر من گذشت و من چطور میتونم تشکر کنم از سمیرای عزیزم و همسر همیشه همراهش  , از سپیده مهربونم و از میکائیل به خاطر خلق این لحظات قشنگ . باور کنید زبونم قاصره . باور کنید هنوز بغض دارم و هنوز نمیدونم چی بگم و میدونم که نمیتونم قدردان لحظه های قشنگی که برام ساختید باشم . میخوام بدونید همه تون در کنار ما بودید , حتی اونهایی که نشد صداتون رو بشنوم , که یادتون با ما بود , حتی اگه از سعادت شنیدن صداتون بی بهره موندم . ممنون همتونم . الهی شادی میهمان همیشگی لحظه هاتون باشه , که این خاطره قشنگ رو برام ساختین .

از داداش محمد عزیزم که دو روزه خونه دوستام رو به هم ریخته به خاطر برگزاری تولدم ممنونم . از داداش مهدی عزیزم و باران دوست داشتنیش ممنونم که برام تولد گرفتند و از برادر خوبم , دانیال عزیز , که با قلم و هنرشون مثل همیشه منو شرمنده خودشون کردند . باور کنید نمیدونم چی بگم . ببخشید قصورم رو و بپذیرید تشکرم رو از عمق دلم .خدا همه شما رو نگه داره برام که انگیزه بودنم هستید . باز هم ممنونم .

از همینجا ورود داداش حسن گلم رو هم به فضای بلاگستان تبریک میگم و از هدیه قشنگی که واسه تولد من آورده تشکر می کنم . مرسی داداش کوچولوی ساکت همیشه من .

خب من چی کنم با این کیک خوشگل خوشمزه ؟ نمیشه خوردش که  آخه  ! دلم نمیاد خب !

پی تشکر نوشت :

راستش هیچ جور نمیتونم تشکرم رودر قالب کلمات بیان کنم از این موج مهربانی که ایجاد شده در این فضا و من جز اشک و لبخند توامان , هیچ ندارم درخور محبتهای بی شمارتان . ممنونم از همه . یادداشتهای مهربانیتان را خواندم عزیزانم :

سمیرای مهربون , میکائیل , آقا بزرگ , اردک بزرگوار , فائزه عزیزم , آقا بابک عزیز , سایه نازنینم  , سعیده نازدونه , سپهر آسمانی , مانای نازنین , گل نیلوفرم , کیارش عزیز , داداش حمید گل و مهرداد کهکشانی , فریناز قشنگم و داداش فرداد بزرگوارم .

سپاس بی نهایتم را بپذیرید .