ملکوت دل

می گویم چرا دلگیرید ؟‌می گوید :‌دلگرفته ؟ از ظاهر کلامم مشخص بود ؟ باید مراقب گفتار ونوشتارم باشم تا از ظهور حالاتم جلوگیری شود !

بارها و بارها برایم پیش آمده که چنین گفتگویی را به تجربه نشسته باشم . اینکه از کسی دلیل ناراحتی اش را پرسیده ام و او متعجب شده ! اینکه به دوستی زنگ می زنی و او متعجب می شود که همین حالا پای تلفن بودم برای تماس با تو !‌ اینکه در زمان به کسی می اندیشی و بعد متوجه می شوی ،‌بی حکمت نبوده اندیشه تو به او ! این مساله برای من بسیار بدیهی است و روشن و عجیب می دانم از اینکه دیگرانی هستند که آنرا درک نمی کنند ! من بسیار به احساسم معتقدم . دل آدم قویترین پل ارتباطی است . آدمی برای صحبت کردن نیاز به زبان ندارد ،‌حتی نیاز به روبرویی دو نفر و زبان نگاه هم نیست . سخن دل و روح از فاصله ای دور هم شنیده می شود اگر با دل جلو بروی . همیشه به این حرفها اعتقاد داشتم اما شنیدن این سخنان از زبان دکتر ابراهیمی دینانی ، غروب جمعه برایم بسیار لذت بخش بود .ایشان با این روایت حرفشان را بیان کردند :

زلیخا زندانبان را امر کرد که یوسف را شلاق بزند تا شاید شرایط زندان بر او سخت آید و بر اطاعت امر خود وادارش نماید . زندانبان یوسف را  و کراماتش را می شناخت . پس ضربه را بر پوستین فرود می آورد . یوسف آه می گفت. جایی زندانبان گفت : بگذار برای نشان دادن اطاعت امر بانو ، اجبارا یک شلاق نیز بر تو فرود آورم ،‌و یوسف آن بار را هم آه کشید . اینجا بود که زلیخا گفت :‌دیگر بس است . این شلاق بر جایگاه بود .

تفاوت این ضربه ها تنها بر زلیخا مشخص است و بس . چرا که او عاشق است و دلش با دل یوسف ارتباط دارد و درد یوسف انگار بر جان او می نشیند . و تنها عشق حقیقی ست که باعث ارتباط دلها و دریافت احساسات می شود . همین ارتباط دلی است که کوچکترین کرشمه معشوق را نیز بر دل عاشق نمایان می سازد و دردها را تلطیف می نماید . دل آدمی جام جهان نمای اوست . از ملک تا ملکوت همه حقایق در آن نهفته است . اما این به ظرفیت دل آدمی بستگی دارد . اگر در خدمت دل باشی ،‌یعنی مصفایش کنی ،‌پاکش کنی از هر چه غبار کینه و کدورت و بداندیشی و غرض و شهوت و خلاصه هر آنچه غیر حق ... ظرفیت دل بالاتر می رود . هر چه دل پاکتر شود ،‌حقایق بیشتری بر آن منعکس می شود . دل پاک تنها جایی ست که تمام حجابهای ملک و ملکوت را پاره کرده و حقایق هستی را به تمام معنا دریافت میکند .کاش بدانجا برسیم که باید  . کاش بتوانیم مصداق این بیت حافظ عزیز شویم که :

ز ملک تا ملکوتش حجاب بردارند          هر آنکه خدمت جام جهان نما بکند .

پی نوشت :

کاروانی رد نشد تا یوسفی پیدا شود

یک نفر باید زلیخا را بیندازد به چاه!

بدون هیچ توضیح اضافه ای ، دوست  دارم نظر شما را در مورد این شعر بدانم . می شود ؟( لطفا با نگاهی به کامنت پدرخوانده عزیز و سئوالات من در پاسخ به کامنت مهرداد عزیز ، هم نظرتان را بیان فرمایید . باز هم ممنون .)

پی تولد نوشت :

بعضی روزها ، بعضی آدمها اینقدر خاصند که نمیدانی چطور می شود راجع به آنها سخن گفت . از دل پاک گفتم و خدایی . دلی را می شناسم که آنقدر بزرگ است و دریایی که در سخن نمی گنجد . یک دل دریایی در کنار یک روح بزرگ ، انسانی می سازد که باید همواره در برابر بزرگیش سر تعظیم فرو آورد و قدردان حضورش بود . امروز تولد یکی از همین انسانهای خاص خداوند است که افتخاریست بر حضور آدمیان بر زمین . انسانی که حضورش ، باعث دلگرمی جمع ماست و دوستیش افتخار ما . امروز تولد آقا بزرگ عزیز ماست . بزرگی که به معنای واقعی کلمه ، بزرگ است و بزرگوار است . بیش از این نمیتوانم در قالب کلمات او را بیان کنم . شرمم می آید از نقصان کلام و حقارت زبانم .... بر من ببخشایید عزیز بزرگوار . تولدتان مبارک . آرزویم برآورده شدن همه آرزوهای خوب و قشنگتان است . همیشه بهروز و پیروز باشید برادر بزرگوار ..