خداحافظی مهر

جان بی حضور شاد تو دلگیر می شود

دل در فضای تنگ زجان سیر می شود

محصول ناله های فروخورده من است

بغضی که رفته رفته گلوگیر می شود

نقش ترا ز دیده نشاند به دامنم

هر قطره اشک من که سرازیر می شود

آیینه خانه است دل از یاد روی تو

هر گوشه نقش توست که تصویر می شود

بستم به خشم پنجره را بی حضور تو

گاهی هوای تازه چه دلگیر می شود

دلتنگ صدا و نگاه مهربانت خواهم ماند برای همیشه بودنم . دیر یافتم و زود از دست دادم قهرمان مهر و ادب را, استادم را, پدرم را , پدر دل و اندیشه ام را ...

به دیدار آخرینت نرسیدم , برای وداع آخرینت خواهم شتافت ...

مهربان استاد دل و جان , شکوه پروازت در آسمان رهایی مبارک .

راستی , به من بگویید اگر دوست کوچکتان, نیایش کوجک من سراغتان را بگیرد, چه باید بگویم ؟