کار زندگی

کار برای زندگی ؟ یا زندگی برای کار ؟ از آن دسته سئوالهای کلیشه ای که مسلما پاسخ همه ما به آن مشخص است : کار برای زندگی ! اما اینکه در عمل برخورد ما با این مساله چگونه است , بسیار متفاوت از اندیشه و یا گفتار ماست .

طبیعی ست کسی که کار مشخص و ثابتی نداشته باشد , یکی از مهمترین دغدغه های زندگی اش رسیدن به یک کار نسبتا با ثبات و با درآمدی خوب است , حالا اگر این کار او را از خیلی مزایای زندگی اش هم بیندازد , مهم نیست که مسلما اولویت اقتصاد در زندگی , آنهم با این وضع فجیع اقتصادی بسیار بالاست .این را هم می دانم که نگرش خانمها نسبت به این مساله با نگاه آقایان متفاوت است . اما فکر می کنم در شرایط طبیعی , پاسخ همه آدمهای نرمال به این سئوال همان است که گفته شد و بسیار بعید می دانم که کسی بخواهد زندگی کند بخاطر کارکردن !

ولی در حقیقت امر , دنیای مبهم و معادلات پیچیده زندگی های حالا , عملا از همه ما همین ساخته که نمی خواهیم ! آنقدر درگیر و گرفتار شده ایم که رسما زندگی تعطیل شده ! کارهای روتین و خسته کننده , زمانهای کاری طولانی و مسئولیت های فراوان کار و زندگی , به علاوه وضعیت دشوار اقتصادی خانواده ها عملا از همه ما کارمندانی تمام وقت و خسته وافسرده ساخته که نه به کار علاقه دارند و نه می توانند آنرا ترک کنند ! نه کارمند درستی هستند و نه به زندگی آنگونه که باید می رسند ! این است که از همه طرف فشار بر جسم و روح وارد می شود .

بیشتر از یک سال است که من هم درگیر همین سیکل وحشتناک اداری شده ام! زمان کاری طولانی , توقع زیاد روسا و مسئولیت شدید کاری که به علاوه تمام مشکلات زندگی و تعهداتی که در برابر خانواده و فرزندان وجود دارد , به اضافه غم غربتی که این روزها در من شدت گرفته , آنقدر خسته ام کرده که نمیدانم چه راهی برای فرار از این خستگی دائم پیدا نمایم .  کلافه می شوم وقتی مدیری به من می گوید که ما قبل از هرچیز کارمند دولت هستیم و متعهد به کارمان و باید در هر زمان اولویت اصلی را بر این مساله قرار دهیم . فارغ از این که ایشان مرد هستند یا زن , به نظر شما چقدر این گفته صحیح است ؟ و من از دیروز به این می اندیشم یک انسان چگونه می تواند به این قطعیت چنین رایی بدهد ؟ من هرگز نمی توانم متصور شوم کار برای یک انسان از همسر و فرزند و پدر و مادر ارزشمندتر باشد ! شما بگویید چگونه می شود به این نقطه رسید که خود را , زندگی را و عزیزان را در مرحله ای فروتر از کار قرار داد ؟ اصلا چگونه است که برخی از آقایان عزیز , از کارشان رقیبی سرسخت برای همسرانشان می سازند ؟ چگونه باید رفتار کرد که تعادلی درست در این زمینه برقرار نمود ؟ و ما خانمهایی که در این روزگار , هویت اصلی خود را به عنوان مادر و همسر گم کرده ایم , تکلیفمان چیست ؟

کاش روزگار کمی مهربانتر بود ...کاش می شد زندگی کرد ... کاش ...

پی مسابقه نوشت :

کماکان منتظر نظر شما در مورد مسابقه و زمان برگزاری آن هستم . به عقیده شما چه وقت آنرا برگزار کنیم ؟