و حالا فصل میلاد تست ...

حالا که آمده ای

دوباره روشن می شوند

همه ی چشمه ها و

همه ی چراغهای خانه ی همسایه

بهار ....

تابستان ...

پاییز ....

              مهر ....

                        آبان ....

                             آذر ....

بیست و سه روز گذشت از این سومین ماه سومین فصل سال , این فصل زیبای رنگارنگ با هوای معتدل و بارانهای زندگی بخش و همه ی زیبایی های باشکوه و شگفتی آورش ...

زاده ی زمستانم و اما هنوز مقرم که زیباترین فصل , فصل پاییز است که هر روزش شکوهی و هر ماهش شگفتی ای هدیه می دهد بر ما , هر چند گاه روزهای ابری و غروبهای سرخ و طلوعهای خونینش , دل را تنگ کند و اشکی همراه باران بریزی و چیزی , حسی , غمی مبهم تو را به دیار اندوه بکشاند ... اما هنوز هم مثل همه ی این سالهای دور زندگی بر این باورم که پاییز را , مهرش را , آبانش را و آذرش را با تک تک لحظه های مهرانگیزش به نهایت دوست دارم ...

حالا که آمده ای

باز با هم می رویم

به دیدار باران های بی دریغ پاییزی

می رویم و خیس خیس

به خانه بر می گردیم ...

سمیرای من ,

زیر باران قدم می زنم و چشم می دوزم بر برگ های سرخ و زرد و سبز و نظاره می کنم غنچه های سرخ گل را که در این هوای عطرآگین که با حضور تو معطر شده , نفس می کشند و پای می کوبند و شکر می گویند و من هم پا به پای آنها , رو به آسمان می کنم و از ته دل , صدا می زنم خدای مهربانی ها را و می گویم :" حواسم هست که حواست به همه ی بی حوصلگی ها و تلخی های این روزهای ما هست و هی صبوری میکنی و هی هدیه پشت هدیه , لطف پشت لطف می فرستی , بلکه تنها کمی چشمانم را بگشایم و یادم بیاید که برای بودنت , برای بودنم , برای اینگونه بودنمان باید قدردانت باشیم و حواسم هست که چه سخت شده ام این روزها .... اما هنوز آنقدر حواسم هست که بدانم پاییز همان فصل زیبای همیشه است و من باید که چشم بدوزم بر همه ی قشنگی هایش و یادم باشد که شکرت را بگویم ..."

خواهر عزیزتر از جانم , سمیرایم , بیا پس بزنیم همه ابرهای دلتنگی و کدورت و تلخی را از آسمان دلمان و به یاد بیاوریم هرآنچه او برایمان می خواهد , بهترین است . بیا دل بسپریم به رضایش و باور کنیم که هر آنچه در راه زندگی ما پیش می آید به نفع ماست و باید که با آغوشی باز بپذیریمش  , هرچند هرگز سر از حکمتش در نیاوریم ...

سمیرای مهربانم , نازنین دوست داشتنی ام , بیا باز هم قدر لحظه های زیبای پاییز را بدانیم و دوستش داشته باشیم که سرشار لطف دوست است و رد بال فرشتگانی چون ترا , منیژه را , افروز را و عمه طهورا را در خود ثبت کرده است .

عزیز دل , مثل همیشه , قدردان حضور تو , قدردان مهربانی های بی نهایت خداوندگار مهربانی , با قلبی سرشار شوق , روز میلادت را به تو تبریک می گویم و امیدم , آرامش و شادی همیشه ی دل و دیدگان مهربانت است . پاینده باشی و پر نشاط آذردخت همیشه عاشق کتاب زندگی ما .

حالا که آمده ای

چه لباس های مهربانی پوشیده اند

همه ی این کلماتی که از تو می گویند ...

پی نوشت :

عمه طهورای آبی ها , منیژه مهربانی ها , افروز پاکی ها و همه ی آذردختهای دوست داشتنی این سرا , میلادتان پرنور و پرشور .