ماه و قصه بی قراری دل ...

امشب هم ماه زیبا بود و جلوه گری اش رخ می نمود بر من و آن دیگرانی که گاهی سری رو به آسمان بلند می کنند ... ماه با آن هاله رنگین زیبا و آن دو ستاره کوچک اما پرنور اطرافش حکایتی غریب داشت با دل من ! قرار از من ربوده  و بغضی بر جانم نشانده بود که نمیدانم دلیلش را , اما میدانم ماجرایی داشت این همه جاذبه عجیب ماه برای من ... می دانم برایم قصه میخواند و من می شنیدم و سعی می کردم دریابم راز اینهمه بی قراری و بی تابی را ...

مهربانترین بابا , ماه تمام آفرینش , بی قراری دلم را قرار می شوی ؟ دلتنگم پدرم , وعده دیدارم می دهی مهربان ؟ بی تابی ام را با گوشه چشمی رنگ می دهی پدرجانم ؟ غدیر نزدیک است و من  عیدی می خواهم دیدار دوباره ات را ! دلتنگم و تو نیک می دانی گوشه ای از دلم جایی همان حوالی تو , منتظر من است تا بلکه کمی آرام بگیرد ... دستم را بگیر پدرم و به دیدارت رهنمون شو ! پلنگ دلم بی قرار ماه دیدار تست ! زنجیرهای دست و پایم را بگشا و زخمهای دلم را مرهم شو ! بگذار رها شوم به سمت تو ! بگذار پرواز را و رهایی را به سوی ماه وجودت به تصور بنشانم ... قرار من , در دیدار تست ... قرارم شو مولا ... دلتنگم , وعده دیدارم ده ... مرا بشنو مولا , مرا این کوچک خطاکار را ... آرامم شو بابا  ... آرامم باش ...