قد قامت یار ...

عصر است و هوای خنک پاییز ! آسمان دلگرفته و تمام ابری ! عطر باران تمام فضا را گرفته ! بوی خاک و درخت خیس خورده را حس می کنم و قطره ای باران نمی بینم ... خداااا ؟ اشکهایت کو ؟ باران را چرا دریغ می کنی ؟ بغضت را چرا فرو می خوری ؟

راه می روم و حرف میزنم ... خدای من , باران می خواهم ... خدای من دلم غرق گرد وغبار شده ! زلال اشکهایت را نصیبم کن .... خدااااااا

  و باز باران نیامد ! ابرها کنارتر رفتند و آسمان روشن تر شد !

ابرهای تیره به آسمان دل من رسیدند انگار ... دلم اشکباران شد !

الله اکبر ... صدای اذان می آید ... پرتاب شدم به واگویه های تب آلودم ...

اشهد ان لا حیاه الا العشق ... حی علی الجنون ... حی علی الپرواز .... قد قامت اللیلا ....

تیمم می کنم با خاک کوی دوست ... خاکی که عطر اشکهای او را دارد ... خاکی که مقدس است , که ترا در دل جای داده ! گفتم ترا ... یادم آمد از سال پیش ... یادت هست ؟ شب تولدت بود و بی قرار بودم ! گفته بودند عادت داری در شب میلادت , تو هدیه بدهی , نه اینکه هدیه بگیری ... و من ...

چقدر اشتیاق داشتم ببینم این خوی و خصلت مردانه ات را ! می خواستم باورم شود ! نه اینکه نپذیرم , نه اینکه در قاموس من معناناپذیر باشد ... نه ! اما می خواستم یقین کنم که شما آنقدر بزرگید که حتی روح کوچکی مثل مرا هم نادیده نمی گیرید از مهربانی تان ... منتظر بودم و چشم دوختم به همه نشانه های زندگیم ... به هر آنچه که رنگی از تغییر گرفته بود ! هر آنچه که میشد به شما مربوطش کرد و حال و هوای عجیب آن روزهایم ... و درست روز هجدهم مهرماه پارسال , هدیه شما رسید ! باورم نمیشد, اما شد و من چه ذوقی داشتم و چه اشکی ریختم ...

حالا باران نیامده , اما من به یاد همه حال و هوای سال گذشته ام , اشکبارانم ...

نماز جنون می خوانیم ... دو شب است همه عزیزان این سرا را تب جنون گرفته ! جنون لیلا ! شانه به شانه هم ایستاده ایم ! اذان و اقامه اش با ما ... شهادت می دهیم عشق را ! شهادت می دهیم مهر را ... شهادت می دهیم .... و می شتابیم به سوی هر آنچه جنون , هر آنچه سبوی مهر , هر آنچه رهایی از قیدوبندهای خاک ... می شتاببم به سوی پرواز ....

قامت بسته ایم , همه , مجنون ... به سوی لیلا ... بگو پیشنمازمان می شوی ؟ تو که خود مهری و زاده مهر ... تو که خود آیینه تمام نمای مهر مطلقی ... تو که نگاهت , کلامت , آمدنت , بودنت , رفتنت همه آیه های مهر بود , تو که آن بالا نشستی ... بیا و قامت ببند نماز جنون را ! بیا و مقتدای ما شو ... بیا تا به حرمت نامت , حلقه های هدایت را گم نکنیم و دستهایمان را با مهر و هدایت آفتاب همیشه هستی در هم گره بزنیم ...

مهدی جان , مولود مهر و معنای مهر , مقتدای نمازمان می شوی ؟

مهدی عزیز , زینت دین , افتخار برگ برگ تاریخ کشورم  , تولدت مبارک . یادت نرود هدیه امسالم را ! هرچند حضورت در این لحظه های من خود بزرگترین هدیه ست ... اما ... یادم نرفته گشاده رویی و گشاده دستیت را ... پس باز هم مهرت را بر قلبم بباران ... بگذار بارانی شود آسمان این روزهای دلم ... قامت ببند مهدی جان ... همه ما منتظریم .... اذان می گویند ....