چهل درجه جنون شعر ...

"قبول دارم

فرزندان کوهستان همیشه بی دیوار زاده می شوند

و بی حصار عاشق می شوند.

تو همین را می خواهی

و من مجنون وار

تیشه ای بر می دارم

رو در روی این همه دیوار و این همه حصار

آن چنان که تو می خواهی...

هی !

آنان را باش

برای آنکه عشقی اتفاق نیفتد ,

همه ی قهوه خانه ها را بسته اند

همه ی قلیانها را شکسته اند

بی آنکه بدانند

برای چشیدن طعم سرانگشتان تو

حتی یک قرص نان هم کافیست !"¹

یک قرص نان شعر , یک جام شراب مهر , بهانه ای برای سلام , به مهر از مهر دل ... که شعر سرک می کشد در لحظه لحظه های این روزهایم و آواز لبریز می کند جام تهی شده قلبم را .

شک ندارم بی شعر , کسری می آورد , دلم , روحم , که زندگی با غزل و آواز جریان دارد در من !

 و امروز , این پنجمین روز درخشان از مهر ماه , با نوشیدن واژه واژه مهربانی از کلام استاد مهربانی , زنده شدم و سرمست :

" هوای پنجم مهر – چقدر روشن و رویایی ست       تو دوری از من و اما  - چقدر یاد تو اینجایی ست "²

و من اگر چه پایم در بند زنجیرهای نامرئی روزمرگی روزگار است , اما بالهای دلم همیشه مهیای پرواز است به سمت هر آنچه نور , هر آنچه مهر , هر آنچه مهربانی .

پس چشمانم را می بندم و بالهایم را باز می کنم :

" من ره نمی برم مگر آنجا که کوی دوست      من سر نمی نهم مگر آنجا که پای یار "³

" کفش ها را بکنیم , آب در یک قدمی ست ..."⁴

و جادوی تو و شعر :

" گیسوانت را شراب کردم

بهار بهانه ات کرد

چشمهایت را نوشیدم

برکه فریاد زد!

بهشت را دزدیده بودم ,

از جنگل ,

از دشت ,

بی تو جنگ جهانی سوم است !"⁵

" دریا , آرام آرام با ترانه

تو را از ساحل خرچنگ ها می برد

و موج , رد تو را !"⁶

و من آنقدر شعرهایت را زیر لب زمزمه کردم که همه وجودم شعر تو شد ...

تو بگو

در آنسوی دریاهای خروشان

کدام شعر

مرا از یاد تو برد ؟

پی نوشت :

1, 2 , 4  استاد محمدرضا عبدالملکیان؛  3  سعدی ؛ 5 امپراطور بهاران ؛ 6 مهرداد ( کهکشان )