لذت گم شدن

امروز باز حس دلتنگی غریبی تمام دلم را درگیر کرده بود . خستگی تمام روحم را می آزرد و ....

دوباره گم شده ام ...   حس کودکی را دارم که دستش را از دست بزرگترش رها کرده و دور می شود , با این اطمینان که او حواسش هست و گم نخواهد شد ! اما اگر من خیلی بیشتر از آنی که باید دور شوم چه ؟

دستم را از دستت رها می کنم تا دمی دور شوم و تو حس کنی گم شده ام ! آنوقت چه شیرین می شود گرمای دستانت وقتی اشکهایم را از صورتم پاک می کنی و حس آن نگاه گرم دوست داشتنی ! چه لذتی دارد گرمای آغوشی که طعم تکیه گاهی محکم را به من می چشاند ...

دستم را از دستانت رها می کنم , اما ... بگو که همیشه حواست به من و این بازی کودکانه ام هست ... بگو که هیچگاه گمت نمی کنم ... بگو که نگاهت را .... بگو که دستانت را ... بگو که آغوشت را ....

من گم شده ام خدا ! حواست هست ؟

پی نوشت :

قاشق بستنی را به دهانم نزدیک کردی ... و من در هرم نگاهت , قطره قطره آب شدم ..