یگانه دل ...

حواست هست یازده سال از این عکس میگذره ها !

درست یادمه ! شبی که فرداش امتحان آخر ترم ریاضی داشتیم , یک شب گرم خردادی , داشتم طبق معمول , وقتی همه خواب بودند , کتاب می خوندم که پام خورد و چراغ مطالعه که روی تختم بود با صدای مهیبی افتاد .... از ترس اینکه صدایش را کسی شنیده باشد , چشم هایم را چند بار محکم باز و بسته کردم . صدای پای مادرم را که شنیدم کتاب را زیر بالشم قایم کردم و سریع دست دراز می کنم که چراغ را خاموش کنم که :

- یگانه ؟ نصف شبی چیکار می کنی ؟

- ا .... شما بیدارید ؟

- جواب منو بده !

- من ؟ هی... هیچی ... چیزه ... دارم ریاضی میخونم !!!

مادرم اخمی می کند  و می گوید : تو روز روزش درس نمی خونی , حالا نصف شبی حس درس خوندنت گل کرده ؟!باشه ! من که باور کردم ! اما خانوم کوچولو , اینهمه نصف شبی فسفر نسوزون  ! بگیر بخواب !

و چراغ مطالعه را از روی تختم برمی دارد و روی میزم می گذارد ...

نفس می کشم و کتاب را روی پاتختی می گذارم . دستهایم را زیر سرم می گذارم و به سقف خیره می شوم ... می روم توی رویاهایم ... رویای بزرگ شدن , رویای مستقل شدن , مهندس شدن و موفق بودن ...

( می نویسم از خاطرات همراه با تخیلاتم !   )

یگانه عزیزم ,

عمری با حسرت و اندوه زیستن , نه برای خود فایده دارد و نه برای دیگران . باید اوج گرفت تا بتوانیم آنچه را که آموخته ایم با دیگران نیز قسمت کنیم . ...

لحظات از آن توست .

آبی

سبز

سرخ

سیاه

سفید

رنگهایی را که بایسته است بر آنها بزن .

عزیز دل مادر , یگانه زندگی ام , تولدت مبارک . زندگی ات رنگین کمانی از شادیها و خوبیها باشد نازنین من . رسیدنت به اوج قله های پیروزی و معنویت , آرزوی همیشگی من است .

پی دل نوشت :

خانم تنفس عزیزم , میلادتان سرچشمه خیر و خوبیهاست . بر شما و خانواده عزیز و همگی دوستانتان مبارک ... شاد باشید و سربلند و سلامت .

پی توضیح نوشت :

داستانک ابتدای پست , نوشته خود یگانه جان منه . باز بی اجازه ش یکی از نوشته هاش رو استفاده کردم , و امیدوارم مامانش رو ببخشه که قفل بودن ذهنش رو با سرقت ادبیش جبران کرد ! بازم تولدتش مبارک باشه ...