دل تنگ ...

به خداحافظی تلخ تو سوگند , نشد

که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد

لب تو میوه ممنوع , ولی لبهایم

هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند , نشد

با چراغی همه جا گشتم و گشتم در شهر

هیچ کس ! هیچ  کس این جا به تو مانند نشد

هر کسی در دل من جای خودش را دارد

جانشین تو در این سینه خداوند نشد

خواستند از تو بگویند شبی شاعرها

عاقبت با قلم شرم نوشتند : نشد !

دلتنگی همدم همه لحظه های زندگی من است انگار . سفر نرفته , گفتم با سفر دلتنگی را از میانه برخواهم داشت ! رفتم و از خود رها شدم ... رها و آرام ... هرچند دل گرفته و بغض آلود ... هرچند همراه هر لحظه ام اشک و خون دل , هرچند سرگشته و حیران , اما ...

حالا که برگشته ام , غربتی غریب بر دلم چنگ می زند که راه نفس را هم بسته , چه رسد به سخن ... حالا که برگشته ام تنهاتر از همیشه ام و دلتنگ تر از هر روز ...

حالا که برگشته ام , دلم برای تک تک ثانیه های سفر تنگ است , برای سرزمینی که عطر بهشت داشت , هرچند در غریب ترین خاک زمین , خاکی که غربت را فریاد می زند با نوای نای ...

با این هجوم دلتنگی , وقتی امروز قبل از ظهر به خانه رسیدم , تازه خداحافظی ای دیگر داشتم با عزیزی که هرگز در هیچ کس تکرار نخواهد شد ! نازنینی که محبتش قلبم را برای همیشه اسیر خود نموده و حالا با رفتنش , دچار چنان خلای شده است وجودم که ....

چه سخت است درد وداع !

و من این روزها , چه بغضی دارم از اینگونه خداحافظی ها ....

بس می کنم این بار که سکوت , بهترین مرهم بغض های بی امان من است در این دقایق ناگزیر ...

سپیده ام , به خدایی می سپارمت که شاهد تمامی اشک های من و تو و ماست .... اما تو بگو  , این دردهای دلتنگی , درمانی دارد ؟

پی نوشت :

همراه لحظه های سفرم بودید , همراه هر لحظه دلم ... برایتان از سفر خواهم گفت , اگر این دل تنگ و این بغض های بی امان بگذارد ...