آیینه خانه ی دل

توخــود قدم نگذاری به خانه ی دل من

مگـــردل تــــــو بگیرد بهانه ی دل من

به هرطرف نگرم،جلوه ی پریزاد است

خیـــــال ِکیست در آیینه خانه ی دل من؟

نشان تیرتوچون شد ،ز چشم من گم شد

مگـــر ز خاک بپرسی نشانه ی دل من

خـــدا کنـــــد نشود طبع نازک تو ملول

چــوبشنـــوی گله ی عاشقانه ی دل من

اگربه من نکنی گوش،حق به جانب توست

فـزون ز حوصله باشد فسانه ی دل من

هــــزارپـــــرده دگرمی کنم ، ولی آخر

به رنگِ عشق بــــرآید ترانه ی دل من

اسیردام تـــوچون شد ، خدا نصیب کند

که بوسه ی توشود آب ودانه ی دل من

چودرقلمرو ِفقراست صدر و ذیل یکی

به صـــــدرطعنه زند آستانه ی دل من

سرم ز شانه ی تودورمانده است، ولی

فتــــاده بــــارفراقت به شانه ی دل من

بمان درآن سفردور،هرچه خواهی دیر

اگـــردل تـــــو نگیـرد بهانه ی دل من

 استاد محمّد قهرمان 

   1386/4/27