مهرنامه ای از استاد

در خیال من نمی گنجد که آزارت کنم

ناز از حد برده ای , خواهم خبردارت کنم

می برد در عشق , عقل من اگر چه پارسنگ

می زند گاهی نهیبم تا که هشیارت کنم

دوستت دارم , ولی کم کن غرور خویش را

تا سرو جان را به شور و شوق , در کارت کنم

در گذر از من , که ترسم نگذرد از من خدا

با دو حرف , از خود اگر دلسرد و بیزارت کنم

تلخی پند مرا هرگاه شیرین یافتی

می توانم باز هم از شور , سرشارت کنم

لام تا کام از لبم دیگر کلامی نشنوی

زان که خواهم گوش جان را وقف گفتارت کنم

کاش یک شب سر به زانویم گذاری بهر خواب

صبحدم با بوسه ای از خواب , بیدارت کنم

وعده خود را به جای آور که دوشم خسته شد

گفته بودی کز غم هجران سبکبارت کنم

مردم از امروز و فردا کردنت , آخر بگو

کی توانم دیده را روشن ز دیدارت کنم

یاد بادا روزهای اولین عشقمان!

می روم تا همچنان با خویشتن یارت کنم

 استاد محمد قهرمان

90/7/18

درددل نوشت :

قبل از اینکه آخرین و مهمترین تصمیم زندگیمان را بگیریم , کاش لحظه ای خودمان را در فردای آن تصمیم ببینیم و بعد ... تعمقی در گذشته و نگاهی به آینده , بسیار کارساز است ! کاش هیچگاه نه توکلمان را از دست دهیم , نه رضایتمان را به تقدیر نوشتمان ! کاش ....

بگذریم , هیچکس نمی تواند بی اینکه در جایگاه دیگری باشد , قضاوت کند  . پس باز هم سکوت می کنم ...

خدایا چنان کن سرانجام کار  تو خشنود باشی و ما رستگار