درسهایی در سکوت

از سفر گفتم . سفری در طول زندگی و سفرهایی در عرض آن . سفرهایی که از مهمترین  و باارزش ترین دستاوردهای عمرند اگر دقیق شویم . تجربیات منحصر به فردی که در هر سفر به دست می آید , گنجینه های تکرار ناشدنی ای هستند که باید آنها را دید و قدر دانست . که اگر چشم ها را ببندیم بر این تجارب ارزشمند , چونان زیرخاکی های ارزشمندی می شوند که آنها را نیافته ایم که لذتی از دیدارشان ببریم و قیمتی بر وجودشان بنهیم ! درسهای زندگی را حتی در سکوت هم باید آموخت .

و یکی از جاهایی که پر از درس زندگی ست , سرشار است از واحدهای معرفت  و خداشناسی و خود شناسی و ... کوهستان است . عظمت و وقار کوهها همیشه مرا به خود جلب نموده و سکوت آن همیشه آرامشم بخشیده . سکوتی که گاه تنها با نوای دلنشین آب بر هم می خورد , گاه با وزش باد در میان شاخ و برگ درختان و یا حتی گاهی با صدای بر هم خوردن بال پرنده ای یا که آوازی ...

کوهستان و سکوت سرشارش یکی از بزرگترین معلمان زندگی اند اگر که دریابیم .

160 نفر بودیم که گام نهادیم در راهی کوهستانی که از میان دهکده ای سرسبز آغاز می شد و در پیچ و خم کوههای جنگلی امتداد می یافت و پس از گذر از کوره راههای صعب کوهستانی به آبشاری زیبا در دل کوه و آبی خنک و هوایی دلنشین منتهی می گشت . شش ساعت پیاده روی در راهی که گاه بسیار مشکل می نمود تا برسی به مقصد ( خنکای دلپذیر آبشار ) با کوله باری که باید می بود تا توشه راه شود و ترا در گذر از آن مسیر پیچیده و در آن گرمای حاصل از تابش مستقیم آفتاب یاریت دهد ! اما گاه همان کوله بار چه سنگین می شد و دست و پاگیرت در گذر از صخره ها . صخره هایی که باید با آرامش و درایت در آن گام می نهادی که نکند پا بر جایی بگذاری که بلغزد و با تو چند نفری را به دردسر اندازد و تو بشوی مشکل ساز یک گروه ! و چه زیبا می گفت راهنما که کوهنوردی ورزش طبیعت است و تو در آن با این آفریده به ظاهر خاموش خداوند ( این کوه ساکت و صبور و موقر) روبه رویی و باید از او درسها بیاموزی , اگر که گوش دل بسپاری به سخنانش و چه خوب یادآوری می کرد نکته های آموزنده این دروس را :

در سخن گفتن صرفه جویی کن ... تا می توانی سکوت کن و از سکوت بیاموز .... احترام بزرگترها و پیش کسوت ها را فراموش مکن .... حمایت ضعیف تر ها را نیز ... ادب را و نظم را سرلوحه خودت قرار بده ... بیاموز که به عنوان عضوی از یک گروه بزرگ چگونه می توانی در پیشرفت گروه نقش داشته باشی ... نقشت را دریاب و خوب به آن عمل کن ... که لذت رسیدن به مقصد تنها به تو تعلق ندارد . نتیجه کار گروه است . پس تو یک شخص نیستی . عضوی هستی در بین اعضا ... هستی ... اما هستی ات در کنار دیگران است که نمود دارد . پس با آنها باش , نه تنها با خودت ....

نگریستن به کوهها همیشه برایم جذاب و جالب بوده است . این قسمت از طبیعت با آنهمه تنوع در شکل و رنگ و جنس همیشه نگاه مرا به خود خوانده و بارها اندیشیده ام که راز آفرینش این ستون های محکم زمین در چه بوده است . در جاده ها که پیش می رویم , نظم قرارگرفتن کوهها توجهم را جلب می کند . این بار هم که از فراز ابرهای آسمان و از دریچه هواپیما به این آفریده های زیبا می نگریستم زیبایی و نظم و تقارن و تعادل آنها شگفت زده ام نموده بود . آنقدر هر چیز در سرجای خود بود که انگار از این بالا هم شکلی خاص  و منحصر به فرد را در کنار هم می ساختند و هر کدام می خواستند با تو سخنی بگویند تا رازی از رازهای طبیعت را بر تو بنمایانند .که هیچ خلقتی بی هدف نیست :

انا سخرنا الجبال معه یسبحن بالعشی و الاشراق

و تو هر لحظه باید مقر باشی :

فتبارک الله احسن الخالقین

و با جان و دل به تسبیح بنشینی که :

سبحان الله انک انت الواحد القهار القادر علی کل شی  .