دو گونه تولد ... تولد مهربان ... تولد مهربانی ....

بعضی کلمات را هیچوقت نمی شود معنایی درخور بخشید ، آنچنان که از توصیفش رضایتی درونی حاصلت گردد . برخی رابطه ها دلی اند . با گوشت و پوست و استخوان با تو وصلند . هیچ رقم نمی شود آنها را نادیده گرفت یا از آنها کاست . بعضی محبتها آنچنان عمیقند که با عمق وجود تو رابطه ای مستقیم و دیرپا ایجاد می کنند . هر چند بین تو و آن دیگری فرسنگها فاصله باشد . هر چند سهم تو از دیدار آنها تنها چند روز کوتاه در سال باشد که آنهم فرصت دیدار و گفتگو را بسیار کم مجال می دهد . اما همان لحظات اندک ، همان نگاههای کوتاه ، همان چند کلام خالصانه آنقدر بی ریا بر دلت می نشیند که تا عمق وجودت را میهمان آرامش غریبی می کند که تنها از یکی مثل او برمی آید .

برادر ... هر چند از داشتن خواهر بی نصیب بوده ام در این روزگار ، اما خواست خدا مرا خواهر برادرانی همدل نموده که داشتنشان از بزرگترین سرمایه های زندگی من است . گر چه سالهاست از آنها دورم و هرگز آنچنان که باید وظیفه خواهرانگی خود را در حقشان ادا نکرده ام ، اما به جرات می توان گفت آنچنان محبت بین ما عمیق و درونی است که بی کلام ، تنها با نگاه ، یا حتی تنها از صدا ، درد هم را می فهمیم و ..... قدر هم را می دانیم .

و امروز 11 تیرماه سال نود ، دقیقا نوزده سال از تولد برادر مهربان و دوست داشتنی ام محمد می گذرد . پسری که خاطره روز تولدش را دقیق به یاد دارم و بزرگ شدنش  تا زمانی که لحظه به لحظه اش با من همراه بود و وابستگی غریبی که به هم پیدا کرده بودیم ، در ذهنم به درستی نقش بسته است . یادم نمی رود وقتی برای تحصیل در دانشگاه از او دور شدم ، جدا شدن از او آنقدر سخت بود که مرا به گریه اندازد و نگاههای غم آلود او را نیز و قهرکردن های شیرینش را هرگز نمی توانم از ذهنم دور کنم . محمد من هنوز هم همانقدر مهربان و حساس و زودرنج است  . دایی محمدی که صبورترین هم بازی دخترکان پرتوقع من است و هر آنچه درخواستهای کوچک و بزرگ آنهاست را با جان و دل برآورده می نماید . داداش عزیزم ، محمد نازنین  من ، تولدت مبارک . می دانم که نیازی به کلمات ندارم و نداری تا بدانی چقدر دوستت دارم و چقدر خوشحالم از اینکه تو همراه لحظه های من در این فضای مجاز هستی و همیشه نگاهت و کمکهایت در بودنم در اینجا ، باعث خوشنودی قلبی من بوده و خواهد بود. با تمام وجودم ، هر آنچه بهترین و زیباترین است را ازخداوند مهربان به آرزو می نشینم و در تک تک لحظات نیایشم از او می خواهم سرنوشت تو را آنچنان زیبا رقم زند که شایسته تست . باز هم تولدت مبارک مهربانترین برادرم.

تولد لحظه های مهربانی :

به دور لاله قدح گیر و بی ریا می باش              به بوی گل نفسی همدم صبا می باش

نگویمت که همه ساله می پرستی کن            سه ماه می خور و نه ماه پارسا می باش

دلها که همسو باشند ، نگاهها را حتی در اولین برخورد ، با خود همراه می کنند . نیازی نیست که تو سالها و بارها دیگری را دیده باشی که اگر دلت با او باشد در اولین نگاه ، او را خواهی شناخت .

با هم رسیدیم . من تازه رسیده بودم که از تاکسی پیاده شد با دو دسته گل زیبا در دست . نگاهش کردم و گفتم : سمیه جان ؟ و او که چه شیرین گفت : وااااای ... باور نمی کنم ... و این آغازین برخورد من با دختر مردابی نازنینم بود و دمی بعد که هر دو دست در دست هم ، سایه را در آغوش کشیدیم . دو ساعت با هم بودن آنقدر سریع گذشت که باز هم بر این باور مهر تاییدی باشد که لحظات شادی پرواز می کنند و چون ماهی از دستت سر می خورند . گفتم ماهی .... به سایه که زنگ زدم تا قرار دیدارش را بگذارم گفت سهبا جان ،همین دم صبحی خوابت را می دیدم .  در باغی زیبا با هم بودیم .... و من که می خواستم به خاطر بچه ها از تو جدا شوم ، سه ماهی به من دادی ...

قصه آن پسرکان فال فروش هم در ذهنم ماند و نصایحی که این رند شوریده شیراز در قالب کلمات به ما عرضه کرد ... زود گذشت زمان با هم بودن ما سه نفر اما ... در پس آن دیداری دوباره بود با دو مهربان عزیز دیگر . خانم سعادت یار مهربان و خانم تنفس دوست داشتنی .... زمانی که در جمع خانوادگی تنفس عزیزم سپری شد و لحظاتی را برایم به یادگار گذاشت که هرگز از خاطرم پاک نخواهد شد . که در این روزگار فراموشیها ، آنچه برای همیشه می ماند خاطره خوبیها و مهربانی هاست . از هر چهار عزیز دوست داشتنی ام بی نهایت سپاسگزارم که لحظاتی به یاد ماندنی را در دفتر خاطرات قلبم ثبت نمودند . روزگار همگی غرق شادی و سلامت .