پنجگانه ای به وسعت غم

1-

روزگار غریبی است دخترم ! دنیا از آن غریب تر .

این چه دنیایی ست که دختر رسول خدا را در خویش تاب نمی آورد ؟

این چه روزگاری است که " راز آفرینش زن " را در خود تحمل نمی کند ؟

این چه عالمی است که دردانه خدا را از خویش می راند ؟!

روزگار غریبی است دخترم !‌ دنیا از آن غریب تر !‌

آنجا جای تو نیست . دنیا هرگز جای تو نبوده است . بیا دخترم . بیا . تو از آغاز هم دنیایی نبودی . تو از بهشت آمده بودی ... تو از بهشت آمده بودی ...

2-

این پای را بگو از ارتعاش بایستد . این دست را بگو که دست بدارد از این لرزش مدام . این قلب را بگو نلرزد . این بغض را بگو که نشکند و اشک از ناودان چشم نریزد . این دل بی تاب را بگو که فاطمه هست ، نمرده است !‌ ای جلوه خدا !‌ ای یادگار رسول !‌ زیستن بی تو چه سخت است . ماندن بی تو چه دشوار . این مرگ ،‌مرگ تو نیست . مرگ عالم است . حیات بی تو ،‌حیات نیست . این مرگ ،‌نقطه ختمی است بر کتاب جهان . زمین با چه دلی تو را در خویش می گیرد و متلاشی نمی شود ؟ آسمان با چه چشمی به رفتن تو می نگرد که از هم نمی پاشد و فرو نمی ریزد ؟ خدا اگر نبود من چه می کردم با این مصیبت عظمی ؟ انا لله و انا الیه راجعون .

3-

غم به جراحت می ماند . یکباره می آید، اما رفتنش ،‌التیام یافتنش و خوب شدنش با خداست . و در این میانه ‌، نمک روی زخم و استخوان لای زخم و زخم بر زخم ،‌حکایتی دیگر است . حکایتی که نه می شود گفت و نه می توان نهفت . حکایت آتشی که می سوزاند، خاکستر میکند ، اما دود ندارد و یا نباید داشته باشد !

4-

"سلامی به زیبایی هر آنچه خدای رنگ است.چقدر دنیا تنگ است و چقدر دلهای فراخ دراین دنیای تنگ زیبایند.چقدر حس همدردی ...برادرم محزون بود و...دلتنگ ...اما چه زیبابود همدلیهایی که میشد با او...قلبهایی که همچون او میطپیدند.خدای من تو چه کرده ای در خلقتت...چه باشکوهی..خدایا دل غمدیده اش را ..چشمهای اشکبارش  ..دردهای درون سینه اش ...میدانم  تو همه را مرهمی  ...او فقط از توبود و از تو میگفت. پس  با او باش که هستی."

بارها و بارها این چند سطر را خواندم و هر بار بغض بود که گلویم را می فشرد . گاهی کلماتی به ظاهر ساده ، دل را ویران می کنند ، ذهن را در هم می کوبند و زبان را در کام می خشکانند . خیلی تلاش کردم که در این روزهای خستگی و سکوت ،‌واژه ها را به کمک بخوانم برای اندکی تسلای دلی دردمند . اما نتوانستم !‌ حقیقتا نمی توانم . پس شهادت بزرگ بانوی اسلام را بهانه کردم تا با کمک واژگان سید مهدی شجاعی ،‌غم درونم را بیان کنم . امیدوارم بضاعت ناچیزم را بر من ببخشایید . خداوند روح همه مادران درگذشته را غریق رحمت نامنتهایش نماید . بیش از این هیچ  ندارم ....

5-

رفت تا دامنش از گرد زمین پاک بماند

آسمانی تر از آن بود که در خاک بماند

از دل برکه شب سرزد و تابید به خورشید

تا دل روشن نیلوفری اش پاک بماند

دل و دامان شب آنگونه ز سوز دم او سوخت

که گریبان سحر تا به ابد چاک بماند

خوشه سرمست رسیدن شد و از شاخه فرو ریخت

تا که در خاک ، رگ و ریشه این تاک بماند

هر چه دیدیم از این چشم ‌،‌همه نقش بر آب است

نیست نقشی که در آیینه ادراک بماند

جز صدای سخن عشق صدایی نشنیدم

که در این همهمه گنبد افلاک بماند .

قیصر امین پور

پ . ن :

بند ۱-۳  از کتاب کشتی پهلو گرفته سید مهدی شجاعی ست .