زمزمه ای با محبوب

تا به حال اینقدر از شوق لبریز نشده بودم که ندانم چه باید کرد ؟ دلم در سینه آرام ندارد . شادی و غم با هم در جانم به غوغا نشسته اند و من حیران که کدام یک قوی ترند ؟حال غریبی دارم . دو روز است هدیه هایی از خداوند دریافت می کنم که بسیار بیشتر از حقم است . آنقدر بهت زده ام که نمی دانم این لحظات را چه معنایی نمایم !‌چنان حسی از قلبم به سرانگشتانم ساری شده که توان مرا از من گرفته است . آغوشی می خواهم برای دمی پناه بردن و گریه کردن از عمق وجود . حس می کنم مهربانترینم صدای ناله های دلم را شنیده و به اینهمه درد رحم نموده . اما او که می داند اینهمه شوق ، بالاتر از ظرفیت قلب من است . با چه امتحانم می کند این بار ؟

کاش خدایم مادر می شد ، پدر می شد ، عشق می شد ، و من می توانستم به خودش پناه ببرم و همه حرفهایم را تنها در گوش خودش زمزمه می کردم و می گفتم که با من چه می کنی محبوبم ؟ می گفتم ظرفیت قلب مرا دیده ای مهربان ؟ این فقط یک مشت خاک تپنده است که از نور عشق خود در آن دمیده ای ! این مشت خاک را چقدر ظرفیت تحمل است مگر ؟  چه می کنی با من ؟ چه می کنی ؟ به خودت قسم کم آورده ام . من کوچک را چه به درک بزرگی مهر تو ؟

می دانم هستی ، همراه همیشه لحظه های منی . اما امروز برای اولین بار در این عمر 35 ساله که به بیهودگی گذشته ، دلم می خواهد در کنارم باشی ، که وجودی زمینی داشتی و من در آغوشت رها می شدم و سر بر شانه های مهربانت ، بی پناهیم را ضجه می زدم . کجایی خدایم ؟ عجیب است که حالا تنها کمی از درد آن شبان را می یابم که می خواست تو را ببیند و سر بر پاهای تو بگذارد و .... اما من کجا و درک آن شبان از تو کجا ؟ ذره ای بیش نیستم و ذره را مگر چه گنجایشی از دریافت عشق توست نازنین ؟

نمی دانستم تسلیم شدن به مهر و قهر تو اینقدر شیرین است و چه زیانی کردم از این همه نادانی !  گوشه ای از بهشت مهرت را نشانم دادی و دیوانه و شیدا شدم ، خوشا به حال آنانکه تمام تو را دریافته اند ! نمی دانم چه می گویم . اگر نمی نوشتم انگشتانم در این حس غریب به آتش کشیده می شدند . قلبم رهایی می خواهد از قفسه سینه و اشکهایم مرهمی نیستند بر این آتش درون . سوز و گداز قلبم را تو آرام کن محبوبم . اما نه ! به همین آتش راضی ترم . مرا ببخش که از تو چیزی جز آنچه تو می خواهی خواستم ! غلط گفتم . همان کن که خود می خواهی . قول می دهم زبان در کام بگیرم و فقط آن کنم که تو می خواهی . تنها عاجزانه می خواهمت . می دانم رهایم نمی کنی ، از تو می خواهم آنقدر آگاهم کنی که حتی دمی دستهای مهربانت را رها نکنم ، که گم نشوم ، که جدا نشوم .... مگذار تنها بمانم .....