برای پدر بزرگوارم- استاد قهرمان -

دیوانه سویش رفته ام ، دیوانه تر برگشته ام

خورشید رویش دیده ام ، با چشم تر برگشته ام

مشکل رهایت می کند ، خاکی که دامنگیر شد

دل مانده در غربت به جا ، من از سفر برگشته ام

گه چهره ای از چهره ها ، آید به چشمم آشنا

گویی به شهر و خانه ام ، بار دگر برگشته ام !

گاهی ز یادم می رود ، دل کرده در غربت وطن

وز خویش پرسم کز سفر ، تنها مگر برگشته ام ؟!

ناصح مده پندم که من ، مرد جدایی نیستم

هرگاه پا مانده ز ره ، سویش به سر برگشته ام

او در کجا ، من در کجا ، دورم از او فرسنگها

شادی مباد از او جدا ، غمگین اگر برگشته ام

خواهم که رفت و آمدم ، آرام باشد چون نفس

تا او نداند رفته ام ، یا بی خبر برگشته ام !

در پیچ و تابم روز و شب ، گاهی رسد جانم به لب

زنجیر زلفش دیده ام ، دیوانه تر برگشته ام !

۱۳۸۹/۰۷/۱۴

حکایت این روزهای من ، حکایت غریبی است . گاهی در سر وقایع زندگیم می مانم . اینکه چه دستی مرا در این مسیر می اندازد و هدفش چیست ؟ گاهی به شدت احساس دلتنگی می کنم . و عجیب اینکه این حس دلتنگی در تمام این سالها با من بوده و تحت هیچ شرایطی رهایم نمی کند . آنقدر دلم تکه پاره شده ، که دیگر در وجود خودم از آن سراغی نمی بینم ! بگذریم ،

چند روزی بود که از پدربزرگوارم ، استاد محمد قهرمان ، بی خبر بودم . گرفتاری اجازه خبر گرفتن را از من سلب کرده بود . دیروز صبح عزم کردم تحت هر شرایطی که شده با ایشان صحبت کنم ، در حالیکه نمی دانستم استاد نیز با نامه ای سراغ مرا گرفته اند ! شاید برای شما اینگونه نباشد ، اما من همیشه به این مسائل و این ارتباطات روحی و دلی توجه خاصی دارم . یک جور یکدلی و هماهنگی خاصی را نشان می دهد در زنجیره هستی که خوشایند است . دو روز پیش در جواب سمیه عزیز نوشته بودم که استاد قهرمان ، پدر واقعی من نیستند و تنها به من این افتخار را داده اند که ایشان را پدر خویش بدانم و دیروز استاد در نامه شان اشاره کرده اند که ... اصلا بگذارید قسمتی از نامه ایشان را - با کسب اجازه از خودشان - برایتان بنویسم تا بدانید حس مرا از خواندنش :

" مدتی است از تو بی خبرم . ناخودآگاه این شعر حافظ به ذهنم رسید : پدر را باز پرس آخر ، کجا شد مهر فرزندی ؟ چند بار خواستم برایت پیغام بگذارم که نشد ، امیدوارم خودت و سایر اعضای خانواده خوب باشید ..... گویا بعضی ها باورشان شده که من پدر تو هستم .باعث افتخار من بود اگر دختری به این خوبی می داشتم .... نوشته های تو و اظهار نظرها را در وبلاگ می خوانم . سلامت و سعادتت آرزوی من است ..."

سخت نیست درک حس من در هنگام خواندن نامه ! اما سخت است که بدانید چقدر وقت صحبت کردن با ایشان ، حسرت می خورم که کاش مشهد بودم و در کنارشان و می توانستم آنطور که دلم می خواهد سیر ببینمشان و با ایشان سیر حرف بزنم ! گرچه بعید میدانم دل من سیری پذیر باشد در این زمینه ! بگذارید از همینجا به نازنین پدر مهربانم بگویم :

پدرم ، مهربانم ، استاد بزرگوارم ، آنچه که دل دریایی شما را به درد آورده ، دل مرا نیز در خود می فشارد و صدای ناله اش را به آسمان بلند می کند . و چه سخت است حدیث دل بشنوی و زبان سخن نداشته باشی ، چرا که این دردها را درمانی نیست ، که خود شیرین ترین درد روزگار است ! و خوشا به سعادت انسانی که چنین عصاره هستی را با تمامی جان دریافته  که تمام سرمایه عمر آدمی همین زخمها و دردهاییست که در دل دارد ! پدرم ، از صمیم قلب برایتان آرامش قلب و روحتان را آرزو میکنم و امیدوارم پیوسته سلامت باشید و چشمه شعرتان که از دل دریاییتان بر می خیزد ، جوشان باشد . در برابر شما سخن گفتن ، زیره به کرمان بردن است . دلواژه های بی سرانجام مرا به بزرگواری خودتان ببخشید . برای دل نا آرام دختر کوچکتان نیز دعا کنید پدرم که من همیشه محتاج نگاه مهربان شما هستم . در پناه خداوندگار مهر برقرار باشید و استوار .

پی درخواست نوشت :

از دوستان عزیزم می خواهم در صورتیکه آهنگ وبلاگ مرا می شنوند ، نظرشان را نسبت به آن اعلام دارند و در صورتی که امکان شنیدنش برایشان نیست ، مرا درجریان قرار دهند . ممنون این محبتتان خواهم بود.