و یک روز کاری زیبا !

از دیروز مامورین مخصوص حاکم بزرگ ( میتی کومان ) به سراغمان آمده اند. در اتاقم نشسته ام و با جمع و جور کردن کارهای اول ماه مشغولم که وارد اتاق می شود . کیفش را می گذارد و می ایستد . فکر می کنم ارباب رجوع است . نگاهش می کنم تا بلکه بفهمم کیست و چه می خواهد . با بداخلاقی خود را معرفی می کند . آنقدری سن ندارد . به نظرم می آید از من جوانتر است . می گویم بفرمایید . همان اول کار بی هیچ وقفه ای درخواست غیر منطقی عجیب و غریبی می کند که کفری ام می نماید . می گویم من چنین مدارکی که شما می خواهید ندارم و نمی توانم تهیه کنم . برایش توضیح می دهم تا بلکه متوجه منظورم شود . اما با عصبانیت می گوید به رئیست بگو بیاید !‌عصبانیت اش به من منتقل می شود . زنگ می زنم به رئیس و می گویم : این آقا دستوررر می دهند تشریف بیاورید اینجا !‌ ( روی کلمه دستور تاکید می کنم !) . به گمانم فهمید با یک دیوانه طرف شده است !‌رئیس که آمد و توضیح مرا که تایید کرد آرامتر شد . از من خواسته شد که آرام آرام همه مدارک را در اختیارشان قراردهم . چشششم !‌گردن ما از مو باریک تر !

در طی زمان از کارشان می گوید و اینکه با دستور مستقیم رئیس بزرگ به اینجا آمده اند . ذهنم اولین آلارم را می دهد . باز در حین کار به تفاوتهای دو دولت اخیر (‌البته در حوزه کاری خودشان ) می پردازد !( دومین آلارم !) با تعجب نگاهش می کنم و می گویم ببخشید شما مگر چند سال دارید ؟ یک آن حرفش را قطع می کند و می ماند چه جوابی به من بدهد . تنها به ذکر این نکته می پردازد که از سن کم وارد این دستگاه شده است . تلفن های مکررش و نوع برخوردش دیوانه ام کرده است . بس که از خود راضی است ! بس که کلامش تلخ و تند است . بس که رئیس ماب است ! نوع سئوالاتش و نحوه پرسش آنها کنجکاوم می کند . می پرسم رشته تان چیست . می گوید حقوق !( یک آلارم کشدار وحشتناک !!!!) ظاهرا هر کس در این بارگاه مقربتر است ، با وکالت سر و سری دارد ! می گویم پس شما هم از آن دسته افراد هستید که کلا بدبینید ! می گوید به ما گفته اند که همه دزدند ، مگر خلافش ثابت شود !

تا به حال اگر مقاومت کرده ام ، دیگر از حالا به بعدش امکان پذیر نیست ! تا آخر وقت هر چه می گوید و می شنوم در ذهنم ثبت می شود . دیوانه شده ام . واقعیت و مجاز دست به دست هم می دهند . با عصبانیت به خودم نهیب می زنم : بس است دیگر ! تا کی به دنبال تطبیق شرایط می گردی ؟ چرا دنبال جفت و جور کردن نشانه هایی ؟ چه می خواهی از جان این ذهن خسته و عاصی و البته بیش فعال این روزهایت ؟! بس کن دیگر ! اصلا به هیچ چیز فکر نکن . رها کن این بدبخت فلک زده را که گیر همچو تویی افتاده ! استراحتش بده . بگذار هوایی بخورد . اصلا چطور است بروی از کلوپ چند تا فیلم هندی قرض بگیری ، ببینی و کیف کنی  ! یا ازسری کتابهای مودب پور یا چه می دانم فهیمه رحیمی پیدا کنی و چند تا از آن عاشقانه های خنده دارش را بخوانی ! یا یک سفر به ناکجا آباد این دنیای خراب شده بروی ! اصلا هر کاری می کنی بکن ولی بگذار ذهنت آرام بگیرد ! بی خیال دنیا و عقبی و هر کوفت و زهر مار دیگری بشو ! بیچاره منفجر شد از دست تو ! اما مگر می شود ؟ 

آخرها که مهربانتر شده بامن ، می گوید : کار سختی داریم . هر اشتباهی ممکن است زندگی یکی را از بین ببرد و این تاثیرش را در زندگی خود ما نیز می گذارد . می گویم هر کاری که با قضاوت در مورد مردم و زندگی شان و افکارشان سروکار داشته باشد سخت است ، خیلی سخت !

حالا حالاها میهماندار این بزرگواران هستیم . باز می گردم به شرایط تطبیقی ! با خودم شرط می بندم نتیجه این بازرسی اگر مثبت باشد ، حتما در عقایدم تجدید نظر کنم ! امان از دست بازیهای این روزگارررر! امااااااااان !!!!

پی نوشت :

آنقدر خسته ام ، آنقدر ذهنم آشفته و کلافه است که برنامه سفرم را به هم زدم ! به دلم وعده دیدار پدر ومادر و عزیزترینهایم را داده بودم ، اما .... حیف !!!