بی تو

چوجان خسته که دلگیر می شود بی تو

دل شکسته ز جان سیر می شود بی تو

طبیب چاره گر من ! کسی نمی داند

علاج دل به چه تدبیر می شود بی تو

اگر زسینه برارم شبانه آهی گرم

فغان که ناله ی شبگیر می شود بی تو

بیا که چشم به روی تو واکنم ، ور نه

به دیده ام مژه ها تیر می شود بی تو

ز حال عاشق بی دست و پا نمی پرسی

که رفته رفته زمین گیر می شود بی تو

ز بس که نقش توام مو به موی در نظر است

به دل خیال تو تصویر می شود بی تو

چو بخت خویش جوان باش ، گر چه این بی دل

به کنج محنت و غم پیر می شود بی تو

به غیر ساختن ای دل چه می توانی کرد

به سرنوشت که تقدیر می شود بی تو

            استاد محمد قهرمان

پی نوشت :

امان از این روزهای دلتنگی !‌ روزهایی که تا بگذرند ، جان تو را می گیرند و می روند ! دیگر از گذر این همه روزهای تکراری خسته شده ام . کاش چاره ای همیشگی پیدا می شد ! کاش....

یک نکته مهم برای خودم :

اگر شروع به قضاوت مردم کنید ،‌وقتی برای دوست داشتن آنها نخواهید داشت !