بازی

نمیدونم سر رشته این بازی به کجا بر می گرده ،‌اما من این بازی را در وبلاگ جوگیریات دیدم و دلم خواست که در آن شرکت کنم . منتها من سعی کردم خواسته هایم را از زبان شاعران خوب کشورم بیان کنم . خوب و بد و یا طولانی بودنش را بر من ببخشایید .

اگر ماهی از سال بودم  :

چه اسفندها آه !

چه اسفندها دود کردیم

برای تو ای روز اردیبهشتی

که گفتند این روزها می رسی

از همین راه !

اگر روزی از هفته بودم :

چرا باز هم غم

چرا باز دلشوره های دمادم

پسینگاه جمعه ، همان لحظه های هبوط !

همان وقت میلاد آدم !

اگر عدد بودم :

که یکی هست و هیچ نیست جز او !

اگر جهت بودم :

نقشه های فاصله

مرزهای خاکی و غریب ، بین آفتاب و دل کشیده اند !

مرزهای شرقی دلم کجاست ؟

-                                    من شمال و جنوب جهان را نمی دانم . هر کو که پیاله ی آبی می دادم ، گمان ساده می بردم که از اولیای باران است !

اگر همراه بودم :

همراه شو عزیز

تنها نمان به غم

کاین درد مشترک

هرگز جدا جدا

درمان نمی شود !

اگر نوشیدنی بودم :

آب را گل نکنیم ، در فرودست انگار ،‌کفتری می خورد آب ....

اگر گناه بودم :

تنها عشق است که می تواند شقاوت را تکیه گاه خویش کند . تنها عشق می تواند بیرحمانه نگاه کند و فروتنی را به مسخره بگیرد ،‌عشق مثل انقلاب است . خنجرش را که زمین بگذارد ،‌دیگر چیزی نیست !

آتش بدون دود ( نادر ابراهیمی )

اگر می توانستم گناهی را ریشه کن کنم :

ای دروغان ، شرمتان باد از کژیهاتان

ننگتان باد از نهال بی بر کینی که می کارید !

اگر درخت بودم :

درخت با همه کهنسالی از من جوانتراست ....

چقدر سایه داشتن خوب است !

اگر میوه بودم :

نگاه مرد مسافر به روی میز افتاد

چه سیب های قشنگی

حیات نشئه تنهایی ست

اگر گل بودم :

ندانستی که گل حقیقت آفتاب است نه درخت . در آفتاب بنشینیم تا گل کنیم !

از نو شکفت نرگس چشم انتظاریم

گل کرد خار خار شب بی قراری ام

اگر آب و هوابودم :

زیبا هوای حوصله ابری ست

چشمی از عشق ببخشایم

تا رود آفتاب بشوید

دلتنگی مرا

اگر رنگ بودم :

از زبان خودم :

آب و آبی با تو می جوشد ، آسمان یا هرچه دریایی ست

از زبان استاد قهرمان :

این که از میان رنگها چرا به چشم من

رنگ زرد آشنا تراست ، بی دلیل نیست

عمر من همیشه در خزان گذشته است

وین زمان اگر چه عشق ، پیش چشم من

باغ سبز و سرخ جلوه می دهد

موی سر سفید گشته است.

من ز رنگ های زنده ،‌رنگ های پاک

رنگ های شاد ،‌رنگ های تابناک

هیچ لذتی نمی برم ، هیچ لذتی نبرده ام

من به رنگ زرد ،‌دل سپرده ام .

سبزها و سرخ ها زرد می شوند

رنگ ها همه به زرد ختم می شوند

رنگ زرد را زوال نیست

رنگ زرد جاودانه است

آه !‌رنگ زرد ،‌رنگ غم ، رنگ درد

اگر پرنده بودم :

پرنده نیستم – اما پرخیالم هست

توان بال گشودن به هر محالم هست

مبین که مثل زمین پای در لجن شده ام

که دسترس به گواراترین زلالم هست .

اگر صدا بودم :

وعشق صدای فاصله هاست !‌صدای فاصله هایی که غرق ابهامند .

اگر فعل بودم :

آشتی خواهم داد ،‌آشنا خواهم کرد ، راه خواهم رفت ، نور خواهم خورد ، دوست خواهم داشت !

اگر ساز بودم :

بشنو از نی چون حکایت می کند

از جداییها شکایت می کند

کز نیستان تا مرا ببریده اند

از نفیرم مرد و زن نالیده اند !

اگر کتاب بودم :

دریغا مردا ،‌که عشق را مگر در درد باز نتوانستی شناخت

عشق را مگر در درد ،

نه !‌تو زوال نپذیرفته ای .

درد را با درد به درمان آمدی و الماس را با الماس . از آنکه عشق را با درد آموخته بودی ، از آنکه عشق را با درد . پس شتاب رفتن تندری ساخت از تو در وجود عشق و شوق شتاب چنانت به آتش کشید که یاد از وجود و وجودت یکسره از یاد برفت ، خونبهای عشق !‌

کلیدر ، محمود دولت آبادی

اگر عضوی از بدن بودم :

چشم ها را باید شست ،‌جور دیگر باید دید ! ( چشمی دارم همه پر از دیدن دوست !)

اگر شعر بودم :

همه عمر بر ندارم سر از این خمار مستی

که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی

تو نه مثل آفتابی که حضور وغیبت افتد

دگران روند و آیند و تو همچنان که هستی

اگر بخشی از طبیعت بودم :

نمی دانم کجا خوانده ام بر آب

که هر چه بنویسی بر آب – باران نخواهد بارید!

مهم آسمانی است که بالای گریه ها

رازدار تکلم تشنگی ست !

اگر حس بودم :

و فکر کن که چه تنهاست

اگر که ماهی کوچک

دچار آبی دریای بیکران باشد

                                                             چه حس نازک غمناکی