آخرین عشق

ای آنکه شب با خیالت ،  تا صبح در گفتگویم

دانم که یک شب محال است، بنشین دمی رو به رویم

دستی بکش بر سر من ، گاهی نوازش ضرور است

چون کودک بغض کرده، هر چند چیزی نگویم

حدی است سنگین دلی را ، مشکن من سست جان را

گیرم که مردم نگویند، تو سنگی و من سبویم

مگذار پیش رقیبان، از شرم رویم شود زرد

دیدی گر از من خطایی ، آن را میاور به رویم

دور از تو ای راحت جان، بغضی شد اما گلو گیر

گر رفت پایین به ظاهر، آب خوشی از گلویم

روزی که دل رفت از دست، گفتم به اندک زمانی

طشتم فرو افتد از بام،  ریزد به خاک آبرویم

یک بوسه از آن لب لعل، نذر من بینوا کن

تا سر به پایت گذارم ، تا دست از جان بشویم

از شش جهت مردمان را ، بینم روان رو به مقصد

من رو به سوی تو دارم، ای کعبه آرزویم 

با تو رسیدم به آغاز، ای آخرین عشق، ور نه

راهی رسیده به پایان، آبی گذشته ز جویم

استاد محمد قهرمان

89/7/11

پی نوشت :

شما را نمی دانم . اما شنیدن و خواندن اشعار جدید استاد قهرمان مرا به وجد می آورد . کاش تا دمی از عمرمان باقیست ، عاشق باشیم و با عشق زندگی را به سر ببریم . کاش محبت جامه ای بود که همیشه بر قامت دلمان نقش می بست و در ظاهر نیز خود را متجلی می ساخت . کاش .....