یه دلنوشته کوچولو

1- الان ، درست همین لحظه ، حس غریبی دارم . یه حس دلتنگی خاص ، یه بغض ، یه ناراحتی ای که به راحتی اومده و توی دلم خونه کرده . اینکه چه چیزی باعث این حس و حالم شده زیاد مهم نیست . اما حالا که اومده و باعث شده که روی دلم سنگین بشه و حس خفگی داشته باشم از بغضی که فروخورده میشه ، کاریش نمیشه کرد . 

2- دو روزه دلم بدجور هوای استاد قهرمان رو کرده بود . چند وقتی هست که هر روز میگم امروز براشون یه نامه می نویسم ، اما وقتی صفحه رو باز میکنم ، انگار هیچ کلمه ای توی ذهنم نیست . فقط و فقط تصویر استاد کنار میز صبحانه میاد تو ذهنم و حرفهایی از ایشون که هیچوقت از ذهنم پاک نخواهد شد . کاش اون لحظه هرگز تموم نمیشد ، کاش اینقدر فرصت بود که میتونستم باهاشون کلی حرف بزنم . کاشکی میشد یه مرهم کوچیک باشم برای دل مهربونشون . خدا حفظشون کنه واسمون که نعمت بزرگی هستن توی زندگیهامون .

3- شنیدن صدای یک دوست حتی از پشت تلفن هم انرژی بخشه . چقدر قدردان این تلفنها و به یادآوردنهای گاه گاهی دوستانم هستم . ازتون ممنونم دوست خوبم .

4- گرچه ما همیشه پنجشنبه ها تعطیل هستیم ، ولی انگار تعطیلی فردا یه رنگ و بوی خاص دیگه ای داره . پس سعی می کنم پنجشنبه ای متفاوت داشته باشم در کنار خونواده و مادر مهربونم .

5- هفته دیگه ، سمیرا و سپیده پیشم نیستند . تحمل این اداره هفته دیگه برام سخت میشه . اگه دیدین اخلاقم خرابه ، از همین حالا دلیلش رو بدونین .

6-  زنگ زدم به استاد قهرمان . واسه اینکه شاید یک کم دلتنگیم کمتر بشه . واسم دو تا غزل خوندند و یک رباعی . رباعیش رو واستون می نویسم ، تا بشه عیدی من و استاد به شما . روز و روزگار همگی خوش .

بزمی کوچک بود فراهم ، دیشب

در شادی ما نداشت ره ، غم دیشب

تا چشم به هم زدیم ، شد وقت وداع

با گریه جدا شدیم از هم ، دیشب