زندگی یا رویا ؟

در زندگی روزهایی هستند که گویی واقعیت ندارند . مانند خیال می آیند و می روند . انگار این تو نیستی که در ثانیه ها می گذری , بلکه تصویری غیر واقعی از توست که در زندگی جریان دارد , یا شاید هم این تویی که در خواب و رویا به سر می بری نه در واقعیت محض زندگی . عجیب اینکه وقتی از این ثانیه های خیال گونه بیرون می آیی , باور گذر آن لحظات در چنین شرایط خاص ،  برایت بسیار سخت است و غریب تر اینکه بعد از مدتی آن لحظات در پس غباری از فراموشی قرار می گیرند و باعث می شوند که تو گذر زمان را در نیابی . گاهی ذهن آدمی آنقدر خسته است و دل آنقدر رنجور که دوست داری به عالم رویاها پناه ببری . گاه شیرینی رویاها تو را درخود غرق می کند , آنقدر که بازگشت به دنیای واقعیات را برایت سخت می نماید . آنقدر که هیچ متوجه نمی شوی که چه لحظات گرانبهایی را در سایه گذرانده ای , که ثانیه های ارزشمند زندگی را در مهی از فراموشی ها سپری کرده ای و به عبارتی آن لحظات را زندگی که نکرده ای هیچ , از دست دادنش باعث ضررهای بعدی نیز می شود . که گذر از دنیای واقعیات را نیز بر تو سخت و دشوار می نماید .

من آدم رویاها نیستم . زندگیم در واقعیات می گذرد , اما گاهی به ندرت در خیال غرق می شوم و آنگاه که از دنیای تصورات واهی ذهن خارج می شوم , حس تضرر شدیدی به من دست می دهد . آن وقت است که حتی شیرینی رویا ها نیز نمی تواند تلخکامی چنین ضرری را برایم جبران کند . بهتر است به خود بیاییم . زندگی برای ما آنقدر فرصت باقی نمی گذارد که واقعیات را فدای رویاها نماییم . ثانیه ها می گذرند . به جای پناه بردن به عالم خیال , رویاهایمان را به واقعیت بیاوریم .

پی نوشت ( یک رباعی از استاد قهرمان ):

گر از ره عشق هیچت آگاهی نیست

دل ره بلد است ، بیم گمراهی نیست 

بر خویش ببال ، اگر شدی بنده عشق

اینجاست که بندگی کم از شاهی نیست !