جلسه

عصرسه شنبه از طرف مدرسه یگانه به جلسه ای دعوت شدیم که هر ساله تشکیل میشود . این جلسه با جلسه اولیان و مربیان مدرسه متفاوت است  و هدفش این است که خانواده ها با معلمین مدرسه و برنامه کاری سال تحصیلی شان آشنا بشوند ، به علاوه کارنامه  ماه اول بچه ها را به والدین تحویل می دهند تا از وضعیت اولین روزهای سال آنها خبردار بشوند . با توجه به تعداد زیاد معلمان  قرار بر این است که هر معلمی حدود 5 دقیقه صحبت کند و پاسخ والدین را بدهد . همینطوری هم که حساب کنیم ، بیشتر از دو ساعت وقت مقرر شده ، زمان گرفته خواهد شد ، بماند که در مورد برخی از معلمها از جمله معلم ریاضی و فیزیک و شیمی ، زمان نیم ساعته هم برای سئوالات مادرها کفایت نمی کند . بس که این مادران گرامی نگران عقب ماندن فرزندان عزیزشان از قافله علم هستند و به دنبال انواع و اقسام کتاب ها و جزوه های  غنی  و کلاس های جور واجور که بچه ها را یا به المپیاد برسانند و یا به مسابقات روبوتیک ، یا چه میدانم از همین حالا نگران رتبه های بالای دانشگاهی این بچه های مظلوم هستند ! یادم است سال گذشته چه حرصی خوردم از بابت شرکت در این جلسه ، وقتی می دیدم بین والدین دعوا گرفته که خانم درس عربی اینقدر مهم نیست که بچه ها بخواهند برایش کاری غیر از کتاب انجام دهند و بهتر است اینگونه وقتها به ریاضی و فیزیک تخصیص داده شود ، و آن یکی صدایش در آمد که یعنی چه خانم ! عربی هم درس مهمی است و زبان قرآن است و باید برایش سرمایه گذاری نمود ! دیگری راجع به ادبیات همین مشکل را داشت و آن یکی از ورزش می نالید که چرا همیشه فدای درس ریاضی میشود ! بگذریم از این بحثهای همیشه تکراری ! دیروز اما صحبت ها به مسائل شیرین تری کشانده شد . اینکه والدین تربیت خانوادگی همدیگر را و عقاید مذهبی هم را به سخره گرفته بودند . مثلا اگر مادری از مشاور مدرسه می خواست کمی در مورد مسائل تربیتی فرزندان بیشتر مراقب باشند و یا به آنها تذکرات لازم در مورد مسائل مختلف نوجوانان – اعم از رابطه شان با مذهب ، ارتباط با جنس مخالف یا مسائلی از این دست – به آنها داده شود ، چرا که صحبت های معلمان بیشتر در گوش فرزندان می نشیند تا سخنان والدین ! اما آن یکی از آنور کلاس گفت خانم اینها مسائلی است که باید خودت به بچه ات بیاموزی و اصلا نمی شود تعریف درستی از اینگونه مسائل به بچه ها آموخت ! آن یکی معتقد بود بچه ها باید به طور مستقیم کنترل شوند و آن دیگری می گفت نخیر ! بچه را باید آگاه کرد و به او عزت نفس آموخت و بعد رهایش کرد ! جالبتر از همه آن مادری بود که می گفت چرا در راهرو ها و کلاسهای مدرسه دوربین مدار بسته نصب نکرده اید که مراقب رفتار بچه ها و خروجشان از مدرسه باشید ! که ناگهان همه سرها به سمت او چرخید و مادری بلافاصله گفت : خانم شما دوست دارید در منزلتان یا در محل کارتان زیر نظر دائمی باشید که برای بچه هایتان همچین چیزی را می خواهید ؟ و باز واکنش نفر اول که شما اجازه بده اول من حرفم را تمام کنم بعد ! یا مساله جالب دیگری که در این جلسه پیش آمد بحث همگانی بر سر حجاب برتر – چادر – بود که ولوله ای را در میان مادران گرامی ایجاد کرد ! کم مانده بود دو جبهه مختلف شکل بگیرد و هر کدام با چنگ و دندان دیگری را بدرند ! معرکه ای است این جلسات . سال گذشته بعد از اینکه مثل یک نارنجک ضامن کشیده از جلسه بیرون آمدم ، به همسر گرامی گفتم این آخرین باری بود که من به این مدرسه رفتم و تا آخر سال هم برای هر مساله ای ایشان را فرستادیم . احساس می کنم زبان این جماعت را همسرم بهتر متوجه می شود تا من ! امسال هم همان شرط را نموده ام ، اما محض کمی  آرام نمودن وجدان سعی کردم تا در این جلسه حضور داشته باشم و صبور باشم تا این دو سه ساعت هم بگذرد به آرامی ! از سال گذشته هنوز هم نتوانسته ام مشکل یگانه را با خودم و او حل کنم که اگر در مدرسه ای دخترانه که تمامی پرسنل آن خانوم هستند ، دختری مقنعه اش به عقب سر بخورد و کمی از موهایش دیده شود ، چه مشکل انضباطی خاصی را می تواند ایجاد کند ؟ و انصافا هر چه سعی می کنم ، حریف یگانه هم نمیشوم که قانع شود حداقل در مدرسه این مساله را رعایت کند تا من اینقدر پاسخگوی چنین معضل بزرگی نباشم ! خدا نصیبتان کند تا شما هم مانند من حظ ببرید از شرکت در چنین جمعهای دوستانه و سودمندی !

پی نوشت : این هفته هم از گردون پارسا بی نصیب نمانید .