جیرجیرک

آخرین باری که از خونه مامان اینا برگشتم ، یعنی بعد عروسی داداش احمد ، همین اول مهر ، به محض اینکه به خونه خودمون رسیدم ، دیدم عجب صدای جیرجیرکی بلند شده توی خونه . دقیقا از دو نقطه خونه صدا بلند بود . یکی از توی آشپزخونه ، اون یکی از اتاق یگانه . اولش مطمئن نبودم که واقعا توی خونه است یا از توی نورگیر بین اتاقها و بالکن صدا به گوش میاد . کلی گشتم اما هیچی پیدا نکردم . پس بی خیالش شدم . بخصوص که با روشن شدن برقها و سروصدای ماها ، صدای جیرجیرکها هم قطع شد . اما شبهای بعد، وقتی به محض خاموش شدن برقها صدای جیرجیرکها بلند شد ، فهمیدم که بله ، باید حضور این موجودات رو جدی بگیرم . راستش رو بخواهید من  تا حالا جیرجیرکها رو از نزدیک ندیده بودم . صدای اونها  جزئی از خاطرات بچگی من محسوب میشه . توی هر دوتا خونه کودکی من ، حیاطهای بزرگی بود پر باغچه و گل وگیاه و درخت  . واسه همین جیرجیرکها هم عضو همیشگی باغچه ها بودند . اما خب یادمه هر چی می گشتم توی باغچه که ببینم این صدا از کجا میاد و صاحبش چه شکلیه ، کشفش نکردم . حالا واسه چی و از کجا این جیرجیرکها به خونه ما اومدند رو نمی دونم ؟ همسرم میگه به خاطر گلهاست که اونا اینورا پیداشون شده ! خلاصه ، حدود یک ماه پیش ، آخر شب بود که همسرم و بچه ها خوابیده بودند ، حدود ساعت یک نصفه شب داشتم با لپ تاپم کار می کردم که یهو یه موجود غریب با سرعت از جلوی من رد شد . من هم که نسبت به هر گونه حشره ای حساسیت دارم . چاره ای نبود ، نمیشد همسر گرامی رو از خواب بیدار کرد . پس مجبور به قتل اون موجود بی پناه شدم که با یک ضربه  به دیار باقی شتافت . دقیقا فردای همون روز وقتی موقع جارو کردن پرده اتاق رو بالا زدم یکی دیگه عین همون حشره دیشبی دیدم که خب این بار هم توسط جارو برقی بلعیده شد . به این فکر می کردم این دوتا چی بودند و توی خونه ما چیکار می کردند که یاد جیرجیرکها افتادم . یعنی اینها همون جیرجیرکهای  بیچاره بودند ؟ شب اما دوباره صدای جیرجیرکها توی خونه من بلند شد . سومین جیرجیرک رو همسرم کشت ، اما چهارمینشون که کوچکترینشون بود ، فضایی بین دو تا سنگ پیدا کرده و هر شب اونجا پنهان می شد . دیگه عادت کرده بودم که هرشب به محض خاموش کردن برقها منتظر صدای جیرجیرک باشم . اگه چنددقیقه بیشتر طول می کشید ، نگران می شدم که چی شده یعنی ؟ کجا رفته این جیرجیرک کوچولوی ما ؟ چند بار موقعیت برای کشتنش فراهم بود ، اما راستش رو بخواهید دلم نیومد ! کوچک بود و مظلومانه راه می رفت ، نه مثل اون یکی ها با سرعت نور !یه جورایی انگار به حضورش عادت کرده بودم توی خونه . تازه فهمیدم اولین جیرجیرکی که کشته شد ، طفلک به خاطر اعتراض به من خودش رو نشون داد . حیوونکی ها شب و روزشون رو توی خونه ما گم کرده بودند . بعد از اون بود که شبها وقتی نیایش و یگانه تا دیروقت بیدار می موندند ، می گفتم الان جیرجیرکها دارند بهمون فحش میدن ، به نیایش می گفتم که اون داره میگه : آخه برو بخواب بچه ! خفه شدم بس که صدامو قورت دادم ! آوازم ته گلوم گیر کرد ! برو بخواب دیگه ! دوشبه اما که  صدای جیرجیرک من نمیاد . دلم براش تنگ شده ! نمیدونم چی شده و چه بلایی سرش در اومده ؟ یاد اون قصه افتادم که جیرجیرکه به خرسه ابراز علاقه میکنه ، میگه دوستت دارم ، اما خرسه میگه الان خوابم میاد . خرسه میره به خواب زمستونیش اما نمیدونه که عمر جیرجیرکه سه روزه ! من همون خرسم ! شما جیرجیرک منو ندیدین ؟

پی نوشت :  داشتم دنبال عکسی واسه جیرجیرک می گشتم. که به این جمله برخوردم :

جیرجیرک برای مردم انگستان  نشانه شانس است هنگامی که در خانه است، وقتی بیرون می‌رود به معنی ترک شانس از آن خانه است.به نظرتون یعنی شانس از خونه من بیرون رفته ؟!