یک پنجگانه

۱- شب گذشته باز هم میهمان سفره افطاری بودیم . میهمانی ای که این بار دلیل قشنگ دیگری داشت به نام زهرا . زهرای عزیز و دوست داشتنی ما که نتیجه چند سال زحمت خود و خانواده اش را به لطف خداوند دریافت کرد . از تلاشهای مجدانه خود زهرای گلم که بگذریم , از خود گذشتگیهای پدر و مادرش همواره برایم جای سوال داشته . اینکه پدر و مادری تمامی وقت و زندگی و هم و غم شان به ثمررساندن دو فرزندشان باشد , حتی اگر قید خانواده و پدر و مادر و مسافرت و تفریح را بزنند , پس حق دارند اگر دوست داشته باشند نتیجه تمام این زحمات را به درستی دریافت کنند و خدا را شکر که هم زهرا و هم برادر عزیزش – آقا سعید – به نیکی پاسخگوی محبت های پدر و مادرشان بوده اند . همینجا دوباره به این خانواده دوست داشتنی تبریک می گویم و آرزوی موفقیت های بیشتری را برای تک تکشان دارم که مسلما لیاقتشان بهترینهاست .

2- در میهمانی علاوه بر دوستان خانوادگی , دوستان زهرا و همینطور تعدادی از معلمان او حضور داشتند . سعی کردم خودم را چند لحظه ای جای هر کدام از آنها بگذارم و حس لحظه آنها را بدانم و همانجا بود که درک کردم چه زیباست حس معلمی که نتیجه زحماتش می شود چنین دانش آموزانی که موفقیت تک تکشان و رضایت حاصل از این موفقیت ها , از رضایت ناشی از 30 سال کار امثال من نیز بسیار بیشتر است و همینجاست که جوهره این شغل سخت اما ارزشمند مشخص می شود و من چقدر غبطه خوردم به حس جاری در لحظات معلم ریاضی زهرا که دقایقی را با این شاگرد خوبش به صحبت نشسته بود و میشد از چهره اش آرامش و رضایتی را خواند که ماباید سالها به دنبالش باشیم . و همانجا بود که حس کردم چه افتخار آمیزاست برادری باشی که شاهد موفقیت تنها خواهرش باشد , که ببینی نتیجه یک عمر رقابت خواهر برادری در درس خواندنت , این باشد که خواهرت را در چنین مرتبه ای ببینی – حتی اگر او یک گام از تو جلوتر باشد - . و همانجا بود که باز هم حس شادی و غم توامان و غرور ناشی از داشتن چنین فرزندی را درک کردم که ای کاش موهبت این رضایت را خداوند به همه ما پدرومادرها هدیه نماید .

3- دارم به این نتیجه می رسم که نباید از عواقب کاری که میکنم و از مشاهده عکس العمل های ناشی از شنیده و خوانده شدن افکارم هراسی به دل راه بدهم , این راهیست که من انتخاب کرده ام , پس به پای خوب یا بدش می ایستم . پس همینجا از مونای خوب و مادر عزیزش عذرخواهی میکنم اگر از عکس العمل من دلگیر شده اند . خوشحالم که نوشته های بی ارزش مرا می خوانند و خوشحالتر خواهم شد اگر که نظرشان را درمورد آنها به صراحت بدانم .

4- گاهی در زندگی درموقعیت تصمیم گیری سختی قرار می گیری . تردید در انتخاب دو راهی هایی که زندگی تو رادر آن قرار می دهد . تفکر در مورد مزایا و معایب انتخاب هر راه و ترس از دست دادن موقعیتهایی که با انتخاب هر مسیر ممکن است ایجاد شود . بهترین راه این است که با توکل برخداوند و با در نظرگرفتن شرایط دیگرانی که در این انتخاب ها نقش دارند - تا مبادا به آنها آسیبی وارد نماییم - و با تعقل و به دور از هرگونه اقدام شتابزده ای , سعی کنیم بهترین گزینه را انتخاب نماییم .

5 – دو سه روز است که دارم به موقعیت غریب و سخت یکی از عزیزترینهای زندگیم می اندیشم . گاهی حتی تصور قرار گرفتن در موقعیت دیگری دشواراست , چه رسد به اینکه در گرماگرم موقعیت او باشی و بتوانی تصمیم صحیحی بگیری . می دانم خیلی سخت است به جای فرشته عزیز و مهربان باشی و از موقعیتی که در آن قرار گرفته ای احساس غبن نکنی , اما هر چه می کنم نمی توانم احساس خوشحالیم را از موهبتی که بر این عزیز بزرگوار مرحمت شده پنهان کنم . خوشحالم که حتی شده با طوفانهای زندگی که گاه بسیار سخت گذرند , از یکنواختی مرداب گونه آن خلاصی یافته اند . خوشحالم که سرزندگی را می توان در این روزهای زندگیشان دید , هر چند به زعم دیگران – همان دیگرانی که همیشه از خارج گود زندگی در مورد انسانها قضاوت می کنند – این شکستی باشد در آزمون زندگی ! گر چه به عنوان یک زن موقعیت پیش آمده را به خوبی درک می کنم , اما باز هم  معتقدم آن که پیروز میدان است , عشق است و محبت که با بزرگواری و گذشت همراه است نه با کینه و کدورت . و نتیجه این تلاطم های درونی و برونی چه زیبا بر دیگران نمایان است , اگر که عمیقتر بنگرند . پس عزیز مهربان من , از زخم زبان یاوه گویان نهراسید و دل بسپرید به همانی که برایتان مقدرشده که امیدوارم طعم شیرینی اش کامتان را شیرین وزندگیتان  را پربارتر نماید .

پی نوشت حاشیه مهمانی :

یکی از دوستان همسرم پسر یکسال و خورده ای دارد به نام بهنود . ایشان در جمع آقایان میهمان تعریف می کنند که به دلیل رسیدگی های فراوانشان , از طرف آقا بهنود به لقب مامان مفتخر گشته اند ! بلافاصله دوست دیگری عنوان می کنند که پس لابد همه ما خاله های آقا بهنود هستیم !!!