رمضان و افطاری

توی این چند روزی که از ماه رمضان گذشته ، هر کدام از دوستانمان راجع به این ماه نظرات مختلفی را نوشته اند . نظریاتی که مختص خودشان است  و دیدگاه آنها را نسبت به مساله دین نشان می دهد . من قصد ندارم راجع به این ماه و نظراتم نسبت به آن چیزی را بیان کنم . اما معتقدم که این ماه ، برکتها و رحمتهای مخصوص به خودش را دارد که در هیچ ماه دیگری پیدا نمیشود  . به عنوان مثال همین افطاری دادنهای این ماه را نمونه می گیرم . به نیت افراد در دادن افطاری کاری ندارم ، و این را هم می دانم که ممکن است در این گونه مراسم ها بریزو بپاش هایی صورت بگیرد که واقعا صحیح نیست ، اما همین دورهم جمع شدنهای گاه به گاه ، حالا به هر بهانه ای که بشود،  بسیار زیباست . در دو روز تعطیلات آخر هفته گذشته ، دو شب پشت سرهم ، پیلوت ساختمان مسکونی ما شاهد برگزاری دو افطاری مجزا از دو خانواده با فرهنگهای کاملا مجزا بود . محض اطلاع عرض می کنم که ما سه خانواده ایم در یک آپارتمان سه واحده ، اما سه دوست خانوادگی ، سه دوستی که هر کدام از شهری متفاوت هستیم با خلق و خوهای متفاوت ، اما دوستی ما سالهاست شکل گرفته و همین دوستی هم منجر به  همسایه بودنمان گشته است . جمع پنجشنبه شب جمعی دوستانه بود . دوستانی که هر کدام از نقطه ای از این کشور و تنها به دلایل شغلی در این شهر زندگی می کنند  و میهمانی جمعه شب ، میهمانی ای فامیلی که بعد مدتها شاید کلی از اقوام نزدیک را گرد هم جمع نمود . ظاهرا جدا از دوستی و همسایگی من در این میهمانی ها نقشی نداشتم اما ؛ اما برایم غریب بود که در هر دو جمع ،حس آرامش و نزدیکی خاصی به  میهمانها در من شکل گرفته بود . میهمانهایی که خیلی هایشان را حتی نمی شناختم یا برای اولین بار با آنها برخورد داشتم . اما احساسم به آنها، حس ناخوشایند یک آدم غریب نبود ! نمی دانم ، شاید اگر با نگاهی مثبت به دیگران بنگری ، بازخوردی مثبت را هم در پیش خواهی داشت ، این شاید یکی از درسهای این دو روزه بود برایم . و دیگر اینکه بعد مدتها از لاک سخت پیچیده شده به دور خودم بیرون آمدم ، و دیدم که چه راحت می شود دلخوریهای ساده را کنار گذاشت ، ناراحتی هایی که به واسطه عدم حضور ناگهانی من شکل گرفته بود ، رنجش های ساده ای که اگر جدی شان نگیری ،به کدورتی عمیق تبدیل می شوند و چه حیف است دوستیهایی چنین ساده و زیبا به رنجشی عمیق تبدیل شوند.  و چه بهانه ای راحت تر از کمکی در حد توان در اینگونه برنامه هاست ، یا نشان دادن شادیت از شادی آنها ، یا همدردی ات در غمهای دیگران ! باور کنید زندگی کردن و شاد بودن در کنار دیگران سخت نیست ، اما نمیدانم چرا اینقدر سخت کرده ایم بر خود همه زندگی را . میخواهم برخی از حواشی این دو شب را یاد آوری کنم برای خودم تا به یادم بماند !

-          معمولا جمعهای دوستانه بسیار شادتر و سرزنده تر از جمعهای فامیلی ست . متاسفانه علیرغم پیوندهای خونی ای که در میان اعضای فامیل وجود دارد ، به علت برخی مشکلات ، ارتباطات بسیار کمرنگ شده است . چه بسا در جمع فامیلی شب دوم ، افرادی را دیدم که از ابتدا تا انتهای جمع ، تنها و آرام در گوشه ای نشسته و نظاره گر جمع دیگران بودند ، اما در شب اول و میهمانی دوستانه همه با هم اشتراکاتی داشتند برای صحبت کردن و دمی را با هم گذراندن !

-           شادیها و غمهای ما جماعت ایرانی عجیب به هم گره خورده است . هنوز یک هفته نمی گذرد از روزی که با آمدن داداش علی مان ، شور و نشاط به محل زندگی ما آمده بود و حالا باید با رفتن آنها – البته به مدتی کوتاه – شاهد بغض مریم و مامانش باشیم ، چرا که حضور برخی آدمها اینقدر پررنگ هست که نبودنشان بسیار به چشم بیاید ، حتی به چشم من و نیایش کوچکم که خیلی ساده از بهاره عزیز پرسید : چرا شما می خواهید بروید ؟! خداوند نگهدارشان باشد در هرکجا که هستند .

-          نزدیکی دلها ربطی به قومیت و پیوندهای خونی و سن و سال و سابقه آشنایی و این چیزها ندارد . گاهی یک شبه دلها راهی صد ساله را می پیمایند !

-          برخی سخنان هرچند به ظاهر ساده ، چقدر خوشایندند ! خیلی خوشحال شدم وقتی پدر زهرای گلم گفتند که متوجه در کنار هم نشستن و گپ زدن خواهرانه ما شده اند ، و من چقدربه خود می بالم از اینکه بتوانم خواهر بزرگتر زهرا باشم

-          برای منی که شخصیت مجازیم را در دنیای واقعی زندگی ام قاطی نکرده ام ، بسیار عجیب بود که فردی بعد از معرفی شدنمان به همدیگر ، بگوید شما همان سهبا هستید !؟ و یادآورم سازد  که عجب دنیای کوچکی است این دنیای ما !

-          میخواهم برای همیشه یادم بماند تاثیر کلمات را ، همانقدر که یک جمله کوتاه و ساده پدرزهرا می تواند اینقدر خوشحالم کند ، یک جمله دیگر می تواند تمام طعم شیرین این دو روز را برمن خراب نماید ! کاش از قدرت کلام آگاه باشیم !