در چشم تو عزیزترین بودم

اول نبود عشق توام باور ، چندی میان شک و یقین بودم

از من مرنج اگر که ندانستم ، در چشم تو عزیزترین بودم

چون "دوست دارمت" به زبان راندی ، لحن خوش تو رنگ صداقت داشت

حرف تو باورم شد و شک برخاست ، در ابتدا اگر که ظنین بودم

پیرانه سر به عشق عنان دادن ، دل را اگر چه کرد جوان ، اما

چون بوسه می زدی به رخم از مهر ، شرمنده پیش چین جبین بودم

چیزی که در خیال نمی گنجید ، اندیشه جدایی و دوری بود

زیرا به تو نگین گرانقیمت ، نزدیکتر ز نقش نگین بودم

امروز در زمینم و بر دوشم ، آوار دردها و مصیبت هاست

چون آدمم که قدر ندانستم ، روزی که در بهشت برین بودم

آغاز شد دوباره گرفت و گیر ، راهی نمانده تا بگریزم باز

در سایه حمایت تو ای بت ، آسوده از تعرض دین بودم !

در هجر تو به مرگ نهادم دل ، اما امید جان به سرم می کرد

آشفته حال ، منتظر دیدار ، همچون نگاه باز پسین بودم

چندان که از تو جور و جفا دیدم ، لب وانشد به شکوه مرا هرگز

من با تو پادشاه چه می گفتم ؟ آخر گدای خاک نشین بودم

یاران سست مهر فراوانند ، بسیار نیز عهد شکن هر سو

خود را دهم تسلی و می گویم ، شکر خدا که من نه چنین بودم!

افتاده ام ز چشم تو وگویم ، این یک دوروز مانده عمرم را

مانند روزهای نخست ای کاش ، در چشم تو عزیزترین بودم !

محمد قهرمان

23/3/89

پی نوشت : ...............