پدر

برای کسی در سن و سال من و با این حافظه وحشتناک ، آن قسمتی از خاطرات کودکی که در ذهن مانده اند ، بسیار ارزشمندند . خاطراتی که با مرور سالهای عمر کمرنگ و کمرنگ تر می شوند . در این گنجینه ارزشمند من که از کودکی به یادگار مانده ، جدا از خاطرات همبازیهای کودکی و خاطرات خانه های قدیمی کودکیم ، جدا از خاطرات اندک به یاد مانده از مادربزرگ ،‌آن کسی که نقشی به یاد ماندنی در این گنجینه دارد ، پدر مهربان و بزرگوارم است . در همین مدت کوتاه که از عمر این خانه مجازی می گذرد ، بارها از مهربانی بی نهایت و گذشت و صبوری پدرم گفته ام و فکر می کنم اگر صدها بار دیگر نیز بگویم ، نخواهم توانست حق مطلب را ادا کنم . هم اکنون خاطره ای در ذهنم موج می زند که دوست دارم برایتان بازگو کنم . حدودا" سه ساله بودم . زمستان 57 بود . پدرم دوچرخه ای داشت که هر از گاهی مرا بر ترک آن می نشاند و با هم به خانه مادربزرگم می رفتیم . یادم می آید روزی از همین روزهای به یاد ماندنی ، من و بابا به مغازه ای رفتیم و او برایم بلوز و دامن پشمی خاکستری رنگی خرید که بسیار دوستش داشتم و تا سالها بعد که مادرم آنرا به کسی هدیه داد ،‌نگهش داشته بودم . از آنجا به سمت منزل مادربزرگ روانه بودیم که در خیابان منتهی به آنجا عده ای را در حال شعار دادن دیدم ؛ من خیلی ترسیده بودم آنقدر که زبانم بند آمده بود . پدرم با مهربانی  گفت : نترس باباجان با ما کاری ندارند ،‌آنگاه از دوچرخه پیاده شد و آنرا به پیاده رو برد و مرا از آنجا دور کرد . گاهی از این تصاویر کوتاه حک شده در ذهنم در آن سن و سال اندک  متعجب می شوم . بگذریم .

بیان این خاطره و شکرگزاری و قدردانی هر روزه ما از این دو نعمت بی بدیل ،‌پدر و مادر عزیز و بزرگوار ،‌هرگز حتی نوک سوزنی هم جبران زحمات آنها را نخواهد کرد . اما می خواهم هم اینجا به این تنها منبع آرامش من در روزهای دلتنگی و خستگی و به بهانه زادروز یکی از بزرگترین انسان های تاریخ بگویم : پدرم ،‌مهربانم ،‌عزیزترینم ،‌سنگ صبور همه این سالهای عمرم ،‌به اندازه تمامی لحظات زندگیم ،‌به قدر تمامی ثانیه های ارزشمند عمرت که به پای من و فرزندانت سپری نمودی ،‌دوستت دارم و قدردان همه خصلت ها و یادگارهای خوبی که در من به جای گذاشتی هستم . تو را به خاطر محبت بی حد و حصر و بی شائبه ات ،‌ به خاطر صبر بی نهایتت ،‌به خاطر آرامشی که از ایمان قلبی ات سرچشمه می گیرد ،‌به خاطر غرور و عزت نفس بی اندازه ات و به خاطر همه خوبی هایی که از بیانش قاصرم ، می پرستم . قلبم را باتمامی ظرفیتی که برای دوست داشتن دارد در لابه لای گلبرگهای تمامی گلهای یاس و مریم دنیا پرپر می کنم و به پایت می ریزم تا ذره ای از محبت مرا نسبت به خودت دریابی . ای کاش در کنارت بودم و می توانستم با نگریستن در چشمان مهربانت ،‌جرعه ای از آن محبت  و آرامش سیال در نگاهت را به جان بی قرارم بنوشانم . خداوند سایه تو را و مادر گرانقدرم را بر سرمن و برادرانم پاینده بدارد . پدرم روزت مبارک . همیشه تندرست و برقرار بمان .

پی نوشت :  روز پدر بر تمامی پدران و مردان نیک سرزمینم مبارک .