سفرنامه تخت جمشید
رفتم به تخت جمشید ، دیدم نشان قدرت آن قدرتی که بوده با صد هزار شوکت
در پای کوهی از سنگ ، طرح بنا مصور با صورتی شکسته ، دارد هزار هیبت
با آن بنا بگفتم : صد حیف از فنایت داری حکایتی از ایران عصر قدرت
در پله ها بدیدم ، همسایگان ایران هر یک به کف هدایا تقدیم بر حکومت
دست هنر کشیده ،این نقش را به دیوار تا جاودان بماند ، تصویرشان به صورت
بنوشته ای بخواندم ، زان موزه از خشایار در گفته اش بدیدم ، مصداقی از مروت
ایران آن زمان را ، خواهی اگر شناسی ایران مگو ، جهانی ، در جایگاه رفعت
با یک نگاه روشن ، کوورش شود تصور بر مسندش نشسته ، با اقتدار و هیبت
گر گوش دل گشایی ، فریاد از او براید گوید که نیک بنگر ، با دیده بصیرت
من در دو بعد کردم بر آن بنا نگاهی از روزن فنا و از منظر سیاست
گر از در سیاست آن روز را به امروز آرم اگر قیاسی ، انتاج اوست خجلت
انصاف ده برادر، این ننگ با که گویم زان روز تا به امروز ، طی کرده راه عزلت
حکام دوره های بعد از زمان کوورش آورده بهر مردم ، این ارمغان خفت
ای کاش مرده بودند در بطن مادر دهر تا نامشان نماندی ، بر صفحه حکومت
اما نگاه کردم بر پایه های بی سقف دیدم که می سراید ، هر دم پیام حکمت
گوید مباش غافل ، ای عاقل از نگاهم گر تکیه گاه داری ، بر مسند حکومت
ای حاکم زمانه گر کوروشی، نمانی دوران تو سر آید آموز درس عبرت
گر سرفراز خواهی مانی تو در دو عالم میکوش تا که داری راضی ز خویش ملت
ایران اگر که خواهی ، صدر جهان نشیند دانشوران بیاور در کارگاه خدمت
تفسیرت ای رضا از دیدار تخت جمشید از علم و حکمت روز آید پدید قدرت
توضیح :
شعر تخت جمشید ، حاصل سفر آقای محمدرضا نوری اندجی به شیراز و دیدار تخت جمشید است . کاش امکان شنیدن این شعر با صدای خودشان برای همگی میسر بود . این شعرهم از دستاوردهای سفر دوروزه ما به الموت است . از ایشان و پسر بزرگوارشان به خاطر ارسال این شعر بسیار سپاسگزارم .
پی نوشت :
توی این دوره زمونه ، تعلقات ما آدما خیلی کم و کمرنگ شده . یه چیزایی بوده که همیشه واسه ما ارزشمند بودن و یاد و خاطره شون عزیز ، داشتنشون غنیمت و از دست دادنشون حسرت همیشگی ! یکی از این تعلقات خاطر، زندگی توی وطن و به طور خاص تر ، زندگی در زادگاه ما آدماست . این جور وقتهاست که برای آدمایی مثل سمیرابانو که هنوز هم اینقدر متعصب هستند به این علایقشون و به شهرشون ، احترام زیادی باید قائل شد . این پست سمیرا رو بخونید و شما هم از خوندنش لذت ببرید .
قشنگ بود...من که هنوزم توی شوک ابهت تخت جمشیدم و دارم فکر میکنم مردمی که اون موقع توی این شهر زیبا زندگی میکردن چه حس خوبی به زندگی داشتند وچقدر احساس غرور میکردند!
وب سمیرا امروز باز نمیشه فقط عنوان وب باز میشه
اینقدر که نهاوند برایم عزیزه شیراز هم عزیزه اونم بخاطر حافظ و تخت جمشید
سلام دوست عزیز وبلاگتون بسیار زیباست.اگه میشه به سایت من هم سر بزنید.ممنون
سلام
یادم نرفته به خدا. فکر کردم زیادی مزاحم نشم .خوشحال شدم دیدم منت گذاشتید و سری بهم زدید آدما احتیاج دارن تو زیاد سر زدن به هم؛ هم دید داشته باشن هم بازدید.
تا کسی به تخت جمشید نرفته باشه فکر کنم نتونه تصور کنه عظمت و هیبت ایرانی بودن رو.
ضمنا پست نامه ای به یگانه محشر بود خیلی خیلی زیاد من رو یاد کتاب پائولا اثر ایزابل آلنده انداخت.کتاب دوست داشتنی من. اگه نخوندیش حتما مطالعه اش کن. باز هم تشکر بابت سر زدن به منزل محقر من .
فعلا
آره شیراز جای خوبیه
خیلی
نسیم مصلی و آب رکن آباد
مرا خویشتن ز صد فریاد
متاسفم که ندیدم شیراز و تخت جمشید رو.راستش نمیدونم از دیدنش چه احساسی بهم دست میده نمیدونم قابل افتخار کردن هست یا نه.چیزی که الان از بین رفته و حالا به جایی رسیدیم که وقتی دانشگاه تهرانمون تو ۵۰۰دانشگاه برتر دنیا قرار میگیره شیرینی میدیم.و به داشتن رتبه های افتضاح عادت کردیم بنابراین میگردیم تو گذشتمون نکات افتخار آمیز پیدا کنیم.امید که ایران به روزهای اوجش برگرده.
منم خیلی حال کردم با نامه یگانه.خیلی دلی بود و دوست داشتنی.مرسی.
ای کاش این حس فرصت جولان پیدا کنه. ای کاش مجبور به ترکش نشیم یکی یکی...
کاش همه مردم اطلاعاتشون نسبت به دوران هخامنشیان کامل بود
دوست دارم اونجا رو ببینم اما اصلا راضی نمی شم که به گذشته فکر کنم
به روزم...
خوشا شیراز و وضع بی مثالش خداوندا نگهدار از زوالش
ز رکن آباد ما صد لوحش الله که عمر خضر می بخشد زلالش
بدون اغراق میگم که تا حالا بنایی را به عظمت و شکوه تخت جمشید ندیدم، واقعاً زیباست وقتی توی اون بنای تخریب شده قدم می زنی احساس افتخار و غرور می کنی...من با خودم فکر می کردم که این بنا زمانی که هنوز استوار بود چه ابهت و شکوهی داشت، شیراز واقعاً زیباست...همه ی مکان های اون دیدنی و باشکوه...
از آرامگاه خواجه راز گرفته تا شیخ اجل و باغ عفیف آباد و موزه ی نارنجستان و باغ ارم و.......و از همه مهمتر بوی بهار نارنجی که آدم رو مست می کنه.
من که تا حالا شیرازو ندیدم و هر وقت اسم شیراز میاد بیاد این جمله می افتم خوشا شیرازو وصف بی مثالش
همیشه دوست دارم ابهت وعظمت تخت جمشید واز نزدیک ببینم و همچنین به یاد اقتدار کوروش و کارهای خوبش
دلم می خوادکنار مزار حافظ باشم وتفالی بزنم
واقعا"شیراز عالیه .
سهبا جان شما با این نوشته هاتون ما رو یه بار به مشهد یه بار به شیراز و جاهای دیگه می برین خیلی با حاله .ممنون
سلام ابجی من خیلی خوبم ولی درسا منو دیونه می کنند
دوستون دارم
سعی می کنم مطالب ژیدا کنم و در ایملتان بگذارم
سهبا عزیز
مرسی از لطفی که داشتین
تعلق خاطرتون به ایران پایدار!!
موفق باشی
سلام...
بیشتر بخوانیم و بدانیم.
سهبا کاری کردی هر هفته یلدا هوس یک جا رو بکنه بره .
فکر کنم چند ماه دیگه که یلدا اینجا بیاد من میشم مارکوپولو
آدم نیاز داره برای تعریف شدن خودش، مکانش هم براش تعریف شده باشه...
ما ریشه هامون در زادگاه هامونه...
سلام سهبای عزیزم ببخشید که مدتی نیستم
شعر های انتخابی سهبا بانو مثل همیشه عالیه منم شیراز رو خیلی دوست دارم ولی وطن مشخصی ندارم ! در شهری متولد شدم و در شهری زندگی کردم و در شهری دیگر ازدواج و تاامروز ..
راستی تولد یگانه جونم مبارک باشه حتما که می دونه بهترین مامان دنیا رو داره
می بوسمتون ...همیشه شاد و سلامت باشید
نمی دونم نرگس اما من این روزها واقعا به چیزی افتخار نمی کنم...به خصوص به دارایی که دیگه الان اثری ندارند...با اونهمه تمدن حالا کجا هستیم؟!
سلام...اگه شما و امثال شما قدر این یادگارهای گرانبها رو یادآوری نکنیدو هرازچندگاه آن هزارواره های تمدن و فرهنگ عظیم این قوم رو برخ نکشید...چه خواهدماند ازآن همه همت وافتخار..درررروووود
خیلی دوست دارم برم تخت جمشید ولی حیف
خوب بود ممنون
به وبلاگم سر بزنید
سلام سهبا به روزم
نرگس بانو به روزم
تو رو خدا یکی بره به وب بزرگ سری بزنه بابا شماها کجایید ؟
سلام حالتون خوبه؟دلم براتون تنگ شده حالا دیگه مامان رفته به مسافرت خیلی بد شده
چقدر بده که آدم یه همچین شکوهی رو توی کشور خودش تجربه نکرده باشه ...
کاش سفر به ایران ! از تهران !! میسر بشه ...
سلام
رفتم به تخت جمشید ، دیدم نشان قدرت . آن قدرتی که بوده با صد هزار شوکت ..
خیلی مطلب خوبی بود ...
سلام خاله جونم....حالا که بحث وطنه و اینا منم احتمال میدم خاله سهبای گلم که دخمل باب هم هست الان توی زادگاهش باشه....آره؟