نامه ای به یگانه

سلام دخترم . یگانه عزیزم . گل مریم زندگیم . می خواهم امروز به بهانه تولدت برایت نامه ای بنویسم . یک نامه که اگر از گذر زمان به سلامتی عبور کرد و توانستی در آینده بخوانیش ، کمی از حرفهای نشنیده مرا از آن بخوانی .  این روزها که به سرعت می گذرند و تو را به سرعت از دنیای کودکی جدا می کنند ، وقتی به تو میوه زندگیم نگاه می کنم ، دنبال شباهتها و تفاوتهای دنیاهایمان می گردم . دنبال آن حلقه هایی که من و تو را به هم وصل می کند . پی رشته های محکمی که از هر چه فاصله است قویترند و نمی گذارند که من و تو از هم دور بشویم . باورم نمی شود ، اما تو دوازده سال است که جلوی چشمان ناباور من رشد می کنی و راه بالندگی را می پیمایی  . دوازده سال برای تو کم است عزیزکم ، اما برای من یک عمر است ، عمری که بهترین دوره زندگی مرا در خودش گم کرده است . می خواهم کمی به آن روزها برگردم و از خودم برایت بگویم .

سیزده سال پیش ، درست زمانی که تازه دانشگاه را تمام کرده بودم ، وقتی دنبال کارهای استخدامیم بودم ، وقتی غم غربت و دوری از خانواده اذیتم می کرد ، به تنها چیزی که فکر نمی کردم مادر شدن بود . برای منی که خود هنوز از دنیای بچگانه ام آنچنان دور نشده بودم ، مادر شدن زود بود . زود آمدن تو در اختیار من نبود دخترم و من همیشه از این بابت شاکی بودم ولی حالا که فکر می کنم می بینم شاید تو باید می آمدی تا رشته های زندگی نوپای من محکمتر می شد ، شاید لازم بود آمدنت ، تا من یاد بگیرم تحمل کردن را ، گذشت را ، صبوری را و درک زندگی را ! دورانی که منتظر تو بودم دوران سختی برایم بود . تنهایی آزارم می داد . غم دوری از خانواده از یک طرف و غریب بودن محیط کار و زندگی از طرف دیگر .  تا با محیط آشنا بشوم ، بسیار سختی کشیدم . تو خیلی زود به زندگی من آمدی ، وقتی که هنوز مشکلات مادی زیادی داشتیم ، وقتی که من و پدرت هنوز در یک سری زمینه ها به تفاهم و تعادل منطقی نرسیده بودیم ، وقتی که من هنوز آمادگی حقیقی برای پذیرفتن مسئولیت مادر شدن نداشتم .... آمدی اما چه سخت ...! اما با همه سختی هایی که برای ما سه نفر با هم شروع شده بود ، آمدنت چه رنگ قشنگی به زندگی ما داده بود . چقدر انگیزه پیدا کردم برای زندگی ، برای جنگیدن ، برای بدست آوردن ! به خاطر تو هر روز یک ساعت زودتر از اداره مرخصی می گرفتم تا بتوانم دو ساعت زودتر به تو برسم . هر روز در سرما و گرما مجبور بودم کیف به دوش و ساک لباسهای تو در دست و تو را در بغل ، کلی دردسرتحمل کنم  تا تو را از مهد به خانه برسانم و تو حالا چه راحت می گویی :" مامان چرا آژانس نمی گرفتی ؟"  آری دخترم ، من و پدرت خیلی سختی کشیدیم تا این زندگی نسبتا" راحت را برای تو و خواهرت فراهم کنیم ، چرا که هیچ چیزی در این دنیا به آسانی به دست نمی آید .

با همه خستگی ای که از کار اداره و خانه داشتم ، همیشه سعی می کردم با تو صحبت کنم ، برایت شعر بخوانم و قصه تعریف کنم . آنقدر برایت کتاب خریدم و خواندم که حالا برای خودت یک پا کتابخوان حرفه ای شده ای . این روزها که تلاشت را برای حفظ کردن اشعار سهراب می بینم به یاد روزهایی می افتم که برایت پریای شاملو را می خواندم یا آرش کمانگیر را و یا اشعار مشیری را و تو با چه علاقه ای گوش می کردی . وقتی می بینم همه عشقت خواندن کتاب است و سرگرمی بزرگت نوشتن سخنان و اشعار بزرگان سخن و حکمت در دفترچه خاطراتت ، در وجود تو دنبال رد پای یک نرگس کوچک می گردم ، وجود دختری که این روزها گاهی مرا متهم می کند به اینکه مادر خوبی برایش نیستم ! پابه پای تو به کلاس موسیقی آمدم تا شاید علاقه ات را به دنیای زیبای شعر و آهنگ کشف کنی ، چند سال تمام برای نقاشی ات ، خط ات ، ورزش و زبان ات وقت گذاشتم تا بتوانی خط علاقه زندگیت را بیابی ، تمام تلاشم را به کار بردم تا تو را از دنیای آرام و خجالتی بودنت در بیاورم و حالا آرام آرام این تلاشها به ثمر می نشیند ، هر چند تو تمام اینها را به یاد نیاوری و هر چند ....!

بچه که بودی ، خیلی گریه می کردی و گاهی این گریه ات اینقدر شدید می شد که به حالت ریسه می افتادی . توی یکی از همین دفعات بود که طعم تلخ از دست دادنت را با تمام وجود چشیدم ! وقتی که برای لحظاتی طولانی نفست بالا نمی آمد و چهره ات سیاه شد و من و پدرت هر کاری که می کردیم نتیجه نمی داد ... صدای گریه تو که بلند شد ، گریه من شروع شد . می لرزیدم و با تمام وجود و عاجزانه از خداوند می خواستم که مرا با اینگونه از دست دادنها امتحان نکند ! عزیزدلم ، در طول زندگیم بسیار از وابستگیها ضربه خورده ام و به همین دلیل مصرانه می خواستم تو را مستقل بار بیاورم تا تو مثل ما در برابر هجوم تنهایی ها و بی مهری های آینده ، شکننده نباشی . که بیاموزی روی پای خودت بایستی و بتوانی خود تو بهترین تصمیم را برای زندگیت بگیری . سر این که خودم را درگیر کارهای درسی تو نمی کنم ، همین است اما می خواهم باور کنی که همیشه با توام و تمام حواسم به تو ست .

دخترم ، مهر پدر به دختر به جای خود ، هیچ جایگزینی نمی تواند نیاز یک مادر و دختر به همدیگر را مرتفع نماید . یادت باشد که هرگاه به یک تکیه گاه محکم و مطمئن نیاز پیدا کردی پدرت همیشه با تست و هر زمان که دلت یک همراز ، هم درد و یا هم صحبت خواست ، من همیشه با تو خواهم بود . عزیزکم ، روزگار قشنگی را می گذرانی . قدر تک تک این لحظات زندگیت ، قدر حضور پدر و مادر و خواهر کوچکت را بدان و از هر ثانیه از عمرت بهترین استفاده را ببر .

یگانه ام ، دختر گلم ، تولدت مبارک . آرزویم سلامتی ، شادی و موفقیت روزافزون تو دختر باهوش و قشنگم است.

پی نوشت : عکسهای فوق مربوط به تولد ۵ سالگی یگانه است .