من عرف نفسه ...

   

چند روز پیش , زمان تعطیلات کوتاه پانزده خرداد , همراه با یک خانواده از عزیزترین دوستانمان و به دعوت دوست عزیز دیگری به الموت رفتیم . من همیشه عاشق این گونه سفرهای دسته جمعی و گذران وقت با دوستانی این چنین یکدل هستم .

منطقه الموت , منطقه ای کوهستانی , سرسبز و بسیار خوش آب و هواست که اگر اشتباه نکنم حد فاصل استانهای قزوین و مازندران می باشد و شامل شهرها و روستاهای سرسبز و دیدنی زیادی است با مردمانی خونگرم و مانند طبیعتشان دست و دلباز و البته فوق العاده باهوش . نوع تغدیه ( شالیزارها و ماهی سراهای فراوانی در سراسر این منطقه موجود می باشد ) مردمان این منطقه به علاوه برخورداری از مواهب طبیعی – رودخانه همیشه پر آب شاهرود , طبیعت سرسبز و هوای پاک و تمیز آنجا - به علاوه سایر مسائل باعث شده که مردمان آنجا در تحصیل و کار بسیار موفق باشند . از الموت مطمئنا نام قلعه حسن صباح واقع در روستای گازرخان الموت را شنیده اید . بگذریم . در جریان این سفر از روستای بسیار زیبای اندج که صخره های آن معروفند , دیدن کردیم . طبیعت فوق العاده آنجا همیشه مرا شگفت زده می کند . تصور کنید شب را در شرایطی به صبح می رسانید که سرشار از آهنگ گوش نواز سمفونی طبیعت گشته اید . صدای رودخانه همراه با صدای غالب قورباغه ها و جیرجیرکها و پرندگان و خنکی فوق العاده هوا در نیمه های خرداد ماه شبی به یاد ماندنی را برای شما به یادگار خواهند گذاشت .همچنین به لطف دوست گرامی و میزبان عزیزمان , در اندج با انسانی فهیم و وارسته و مهربان آشنا شدیم که این سفر را نیز برایمان سفری به یادماندنی نمود . آقای محمدرضا نوری , شاعر متعهد و گرانقدری است که به درخواست ما برایمان چند شعر زیبا و از جمله شعری در مورد سفر خود به تخت جمشید را باصدای گرم خود خواندند و همه را به تحسین واداشتند . کم هستند از این دست انسانهایی که این چنین زیبا هدف آفرینش را و نقش خود را در این میانه دریافته باشند . ایشان مجموعه اشعاری را نیز به چاپ رسانده اند که محتوای بیشتر اشعار آن شناخت انسان و مذهب می باشد . در ادامه یکی از اشعار این کتاب را می آورم و برایشان زندگی ای سرشار از شادی و تندرستی و بهروزی آرزو می نمایم .

نمی دانم ملک یا دیو یا در این دو پنهانم              به ظاهر نیستم از این و از آن چون که انسانم

اگر قصد خدا تقدیس او بودی ملک بودند              چرا من قهرمان منتخب در صحن میدانم

وجودم استوار از طین و یا صلصال مسنون است   به حق شایسته آن باشد , فروشد فخر شیطانم

اگر روح خدایم من , همه دونند غیر از حق           سزد بر سجده ام افتد ملک بر خاک ایوانم

گر از روح خدایم من , چرا نارم بود منزل              گر از طینم چرا جنت مرا حور است و غلمانم

گمانم زین دو باشد خلقتم از بهر منظوری           که آن جان آفرین روز ازل بگرفت پیمانم

منم آن ناخدای کشتی دریای اندیشه                در این اندیشه خود هم نوح , هم امواج طوفانم

بود فخر من از جن و ملک بر قوه وفعلم               که در بعد وجود من سرشته پاک یزدانم

خدایم آزموده با ملک در کشف اسمائش            ملک عاجز شد از پاسخ ولی من راز آن دانم

به این علت مخیر کرد فعلم تا گزینم ره                روم سوی جنان یا ره برم بر نار نیرانم

رضا درحدفهم خودعمل برمدعابنما       بود تکلیف هر نفسی به قدر الوسع, می دانم