حدیث دل به زبان قیصر

۱-

خسته ام از آرزوها ، آرزوهای شعاری

شوق پرواز مجازی ، بالهای استعاری

لحظه های کاغذی را ، روز و شب تکرار کردن

خاطرات بایگانی ، زندگی های اداری

آفتاب زرد و غمگین ، پله های رو به پایین

سقفهای سرد و سنگین ، آسمانهای اجاری

با نگاهی سرشکسته ، چشمهایی پینه بسته

خسته از درهای بسته ، خسته از چشم انتظاری

صندلی های خمیده ،میزهای صف کشیده

خنده های لب پریده ، گریه های اختیاری

رونوشت روزها را ، روی هم سنجاق کردم:

شنبه های بی پناهی ، جمعه های بی قراری

عاقبت پرونده ام را ، با غبار آرزوها

خاک خواهد بست روزی ، باد خواهد برد باری

روی میز خالی من ، صفحه باز حوادث

در ستون تسلیتها ، نامی از ما یادگاری

2-

اینجا همه هر لحظه می پرسند :

"حالت چطور است ؟"

اما کسی یک بار

از من نپرسید:

"بالت ...؟!"

3-

خدایا یک نفس آواز! آواز !

دلم را زنده کن ! اعجاز ! اعجاز!

بیا بال و پر ما را بیاموز

به قدر یک قفس پرواز ! پرواز !

4-

باران ! باران ! دوباره باران ! باران !

باران ! باران ! ستاره باران ! باران !

ای کاش تمام شعرها حرف تو بود :

باران ! باران ! بهار ! باران ! باران !

۵-

نه !

دیگر کاری به کار عشق ندارم !

من هیچ چیز و هیچ کسی را

دیگر  در این زمانه دوست ندارم!

انگار این روزگار چشم ندارد من و تو را

                       یک روز

                             خوشحال و بی ملال ببیند

زیرا

هر چیز و هر کسی را که دوست تر بداری

                      حتی اگر یک نخ سیگار

                                            یا زهر مار

                                            از تو دریغ می کند !

پس من با همه وجودم

                خود را زدم به مردن،

تا روزگار دیگر

             کاری به من نداشته باشد.

این شعر تازه را هم  ناگفته می گذارم

                      تا روزگار بو نبرد ...

گفتم که

کاری به کار عشق ندارم !

پی نوشت :

حرفی نیست ! تنها اینها را نوشتم که بدانید من هم آدمی هستم از جنس شما ، با تمام خوشیها و غمهای کوچک و بزرگ ساری و جاری در تمام لحظات زندگی ! تنها سعیم در بزرگنمایی شادیهاست ! همین ....

پی نوشت ۲:

فاصله 5 شنبه تا یکشنبه , فاصله کمی نیست ! اما فاصله غمها تا شادیها فقط یک لحظه است , چیزی که مهم است این است که هر دو گذرایند ! و هر دو درهمند !
نگرانم نباشید , خوبم .