پازل

این روزها , جورچین زندگی ام به قسمت قشنگ و جذابی رسیده است . تکه تکه های زیبایی از زندگی من  – برحسب اتفاق , یا نه بوسیله یک نیروی قوی و هستی بخش – چنان کنار هم گذاشته می شوند و چنان با روح موسیقی دلنواز هستی و رنگ زیبای عشق به هم گره خورده اند که مرا از لذت بودن ، سرشار می کند و از تمام تلخی های واقعی دوروبر فرسنگها فاصله می گیرم .

حتی اگر تکه های زیادی از پازل هستی زندگی , بی رنگ و روح باشند , حتی اگر روزهای زیادی برای جورکردن قطعات آن طعم گس تلخی زیر دهانم آمده باشد , حتی اگر وقتی پازل زندگیم کامل شد و از بالا به آن نگاه کردم حس رضایت کاملی از چیدنش نداشتم ! , حتی اگر خیلی وقتها در هنگام تکمیل آن دچار یک خلا فکری و فلسفی و عاطفی شدید بوده باشم , حتی اگر ....

با همه اینها زندگی به همین لحظات رنگی زیبا و سرشار از حس زنده بودنش می ارزد . مهم این است که این روزها او را با ذره ذره وجود ، در کنار خودم حس می کنم و همه این لحظات را هدیه ای می دانم از او به پاس یک آن با او و به یاد او بودن , لحظه ای که خود زندگیست ! مهربانترین یار , باز هم سپاسگزارم .

از زری عزیز, این بانوی شعر و غزل و احساس وسرزندگی , به پاس بخشیدن این همه احساس زیبا بی نهایت متشکرم و همچنین از همسرو همراه همیشه زندگی ام و آن دو دوست همیشه همراه که هرکدام به نوعی با حضورشان این روز را برایم جاودانه کردند . تا ابد منت دار همه شما مهربانان هستم .