باز هم بازی

باز هم یک بازی وبلاگی دیگه . این بار هم معرفی شده توسط وبلاگ کرگدن عزیز. پنج سال

دیگه سرگذشت پنج تا از وبلاگهایی که می شناسین و صاحبانشون چیه؟ از این پنج تا یکیش حتما وبلاگ خودتونه و یکیش هم وبلاگ دعوت کننده تون به بازی .

با وجودی که خیلی هم آسون نبود نوشتنتش ولی دلم خواست من هم در این بازی شرکت  کنم .

وبلاگ دلنوشته های سمیرا:

پنج سال بعد در چنین روزی وبلاگ سمیرا از شهر زادگاهش نهاوند به روز میشه .سمیرا که دیگه به آرزوی دیرینه ش یعنی روزنامه نگاری واقعی در شهرمحبوبش رسیده و خیلی زیاد با نوشته های مجازی حال نمیکنه ، کمتر از حالا به سراغ وبلاگ میاد ، اما همچنان وبلاگش طرفدارای پروپاقرصی در بین مردم شهرش و مسئولین ادارات اونجا داره . ضمن اینکه سمیرا و آقا احسان عزیز با هم یک وبلاگ مشترک زدند تا خاطرات بزرگ شدن کوچولوی نازشون رو در اونجا بنویسند .  حالا دیگه گلایه های سمیرا بانو از بی فکری و بی فرهنگی مسئولین ادارات ، به عدم آزادی بیان در مطبوعات و فضای جامعه و سختی های کار روزنامه نگاری شیفت پیدا کرده ! در هر صورت امیدوارم با همه سختیهاش ، از کار و زندگی ش لذت ببره .

نسیم صبح رویا:

رویا دلشاد پنج سال دیگه هنوز هم با همین انرژی که الان داره یک تنه به جنگ هزار تا آدم متحجر الکی متعصب میره و همزمان هزار تا کار دیگه رو هم انجام میده : از سردفتر داری و روزنامه نگاری و همسرداری و احتمالا بچه داری و هزارتا کار دیگه ... احتمالا ویژه نامه ششمین سالگرد نیم نما رو هم در دست چاپ داره و داره با تلفن و ای میل و فاکس و هر راه ارتباطی دیگه ای ، با بچه ها مصاحبه میکنه و ازشون مطلب میخواد .ماشاءاله که این رویای عزیز با گذشت زمان ، انرژی ها و استعداد های نهفته دیگری رو هم در وجود خودش کشف میکنه و کماکان در هر جایی میشه ردی رو از رویا پیدا کرد .

پنج سال بعد که دیگه رویا دلشاد یک سردفتر با سابقه  و مجرب و سروسنگین شده ، بین سردفتران وبلاگ دار اونقدر ابهتی پیدا کرده که جرات نکنند به نحوه بیان مطالبش ایراد بگیرند . اما مشکلات رویا با تارا و سارا همچنان ادامه دارد .....

سیزده نامه:

میکائیل که پنج سال دیگه هنوز هم یک جوونه با هزار تا علامت سئوال و هزارتا دغدغه فکری پیچیده ، کماکان تراوشات فکری خودشو طوری روی صفحه میاره که باید واسه خوندن مطالبش دنبال یک مترجم بگردی و چند بار کل مطلب رو بخونی تا شاید متوجه منظور نهفته در پس کلماتش بشی . اما انصافا از حق نگذریم شعرهاش دارند روز به روز پخته تر و جالب تر میشن . یکی از مهمترین مسائلی که میکائیل - که حالا متاهل هم هست – این روزها در وبلاگش مطرح میکنه اینه که چرا هیچوقت نمیشه سر از کار این خانمها در آورد و چرا این جماعت هر لحظه به یک رنگ اند !؟ طفلک نمیدونه که این سئوالی است که هیچکس پاسخی براش پیدا نکرده !

مکث زهرا :

این یکی یه ذره پیش بینیش سخته . اصولا زهرا دختریه که زیاد قابل پیش بینی نیست . بخصوص که تو پنج سال آینده معلوم نیست توی کدوم قسمت از این کره خاکی داره زندگی میکنه و دنبال سئوالاتش از هستی و زندگی و عشق و امید و هزار تا موضوع دیگه میگرده . عمه زری که حالا واسه خودش داره خانم دکتری میشه ، کلی طرفدارای پروپا قرص داره تو مطبوعات سرشناس و شعرهاش رو به زبان انگلیسی ، فرانسه و آلمانی ترجمه کردند و تو روزنامه های معروف دنیا چاپ می کنند . اما زری همچنان از دست بعضی از آدمهای دوروبرش به شدت کفریه ! چرا که هرچقدر خودش واسه کارهاش انرژی میزاره ، اونا رو انگار خواب برده ...

پنج سال بعد مکث هنوز بین انتخاب رنگ سیاه و سفید مردده . اینکه به هدایت وفادار باشه وسیاه بمونه یا نه با شورمولانا و شمس و حافظ و سعدی سفید باشه و آسمونی . زری عزیز: پنج سال دیگه به یاد ما هم باش !

سهبا :

این یکی رو بعید می دونم پنج سال دیگه اثری ازش باشه . تا همینجا هم خودش در تعجبه که چطور دوام آورده و چطور تونسته این ملتی رو که واسه بازدید میان سرکار بزاره ! پنج سال دیگه موقع کنکور دخترشه و اگر هم این وبلاگ پابرجا باشه لابد باید از دغدغه های دانشگاه قبول شدن دخترش توی اون مطلب بنویسه . پنج سال دیگه عکس این خانوم کوچولوی لوگو باید محجبه باشه چون به سن تکلیف میرسه ( ای واااای !!!!) و خود سهبا هم احتمالا اگه مطلبی هم هست باید به دختراش بگه تا اونا واسش تایپ کنند ، چون پیرتر از اون شده که خودش بتونه چیزی بنویسه ! با همه اینها هنوز در رویای زندگی در شهر زادگاهش – مشهد – به سر می بره و هنوز هم توی اداره محبوبش !!! در حال روحیه دادن به نیروهای جوونتری که از راههای دور میان و غم غربت اذیتشون میکنه هست . ضمن اینکه برای دوستان خوبش سمیرا و سپیده  - که حالا هر کدوم به سر خونه و زندگی خودشون رفتند – ابراز دلتنگی شدیدی میکنه .

پی نوشت 1:

یعنی من دق میکنم اگه پنج سال دیگه در این شرایطی باشم که اینجا نوشتم . تو رو خدا دعا کنین حسرت به دل زندگی تو دیار خودم نمونم . ای خداااااااااااااا.........

پی نوشت 2:

سمیرا ، رویا ، زری ، محبوبه ، میکائیل ، شقایق و بقیه دوستان خوبم برای این بازی دعوتند . ( البته اگه دوست داشتند !)