حضور

جان بی حضور شاد تو دلگیر می شود

دل در فضای تنگ ، ز جان سیر می شود

محصول ناله های فروخورده من است

بغضی که رفته رفته گلوگیر می شود

نقش ترا زدیده نشاند به دامنم

هر قطره اشک من که سرازیر می شود

می پوسد از درون ، دل از عشق بی نصیب

چون میوه ای که چیدن آن دیر می شود

بسیار آرزوی جوان در دل من است

هر چند رفته رفته دلم پیر می شود

آیینه خانه است دل از یاد روی تو

هر گوشه نقش توست که تصویر می شود

برمن مگیر سخت ، که آید فزون به شور

دیوانه ای که بسته به زنجیر می شود

*********

بستم به خشم ، پنجره را بی حضور تو

گاهی هوای تازه چه دلگیر می شود

محمد قهرمان

پی نوشت :

دارم میرم دنبال یه جرعه آرامش و یه بغل هوای تازه تا بتونم خستگی این روزها رو از تنم بیرون کنم . یک چند روزی این خونه رو به شما و شما رو به خدا می سپارم . من رو از دعاهای خوبتون بی نصیب نگذارین .