شیرینی یک کابوس تلخ...
باران می آید... باران که نه, طوفان است! غرش خروشان آسمان, رعد و برقی که تمام وجودم را به لرزه می افکند ! من و جایی که نمی دانم کجاست با هم می لرزیم... ساختمان بلندی که در آن هستم, با عده کثیری از آدمهای غریبه... همه وحشت زده, همه نگران به سمت درها هجوم می آورند به دنبال رهایی از اینهمه وحشت, اما کو در؟ کو رهایی؟ همه جا دیوار است و دیوار است و دیوار ....
نمی دانم چه شد, اما ناگاه خود را در کنار پدر دیدم, تنها با او! انگار آرامشی بر جانم ریخت, اما هنوز طوفان است و من به دنبال مکانی امن... می یابمش, اما قفلی سنگین بر دری بسته و من که هیچ کلیدی ندارم ! به پدر می نگرم... نگاهی به آسمان و زمزمه ای زیر لب! به من نگاه می کند و می گوید: قفل را باز کن دخترم ! و من که ناگاه قفل گشوده را در دستانم می یابم, بی هیچ کلیدی! آن همه دیوار و سنگ به نگاهی در برم ناپدید می شوند ! از طوفان خبری نیست دیگر ...
داستان این روزهایم, قصه دیوار و در و قفلهای ناگشودنی است! می بینم که قفلها یکی یکی باز می شوند و درها یکایک گشوده می شوند رو به تو! تویی که باز هم حضور مهربانت را در تک تک لحظه هایم آشکار می کنی ! تویی که به باورم نشاندی که حتی در سیاهترین لحظه های دلم حضورت چراغی روشن است و دستگیر این دل سنگین! تویی که حتی در سخت ترین لحظه ها فراموشم نمی شوی...
مهربان همیشه ام! این روزهای تلخ بر این ذهن خسته بسته از قفلهای سخت ناامیدی و ترس و رنج, باز هم تو بودی که کلید شدی و تک تک سئوالات دلم را به لطف خود پاسخ می دهی و من دوباره دیدم , با تمامیت دلم دیدم که تنها حضور توست که آرام جان من است...!
الله اکبر...
صدای اذان می آید... و مگر شاه کلیدی بهتر از این کلمات یافت می شوند بر گشودن هر آنچه قفل سنگین؟ مهربان من, چونان همیشه بودنم تنهایم مگذار!
صاحب دل و اندیشه ام! شکرگزار بودنت هستم, هرگز رهایم مکن !
یگانه معشوق دلم, مگذار دلمرده ای باشم که چشمانم بی فروغ و دلم اسیر باشد در زیر سقف این آسمان که بی یاد تو چون قفسی, روحم را به رنجی بی امان می کشاند ...
تنهاترین دوست! از من بگیر, هر آنچه ترا از من می گیرد..
+ وامدارم به دو برادر اندیشه ام, امپراطور بهاران و دانیال عزیز. ممنون بابت بودنشان .
++هر دو عکس از دریچه نگاه امپراطور بهاران ثبت گردیده اند.
چه هیجانی داشت ...
سلام سهبا جانم
خوش بحالتون چقدر کلید
اینا کلیدای داداش امپراطورند عمه !
آهان کلید گنج امپراطوریِ؟
بلهههه !!!! دسته کلید داداش رو برداشتم و ....
عمه برش گردوندم خب ! فقط یک کم نگاهش کردم ؟
صدایت صدایی است از دل تنهایی
سامع ، آن بیدار دوست خاموش است از حد ادراک
تنها مونس دل تنهایم اوست ، میدانم ....
ممنونم
بازهم به روح بزرگتون حسودیم میشه بانو ....سلام خیلی خیلی دلتنگتانم
تو و حسودی ؟ اصلا به مهربانی عزیزی چون تو با آن دل دوست داشتنی می آید ؟؟؟؟
نمیدونم داری چیکار میکنی با دلم؟ این روزها فقط خودمو مثل یه ماهی بی بال و بی پا سپردم به اقیانوس بودنت تا کجا میخوای ببری؟! از من خاک خاک خاک بودن تورا بس نیست؟ من هیییییییییییچم ...میخواهم همه تو باشم...کاش بتوانم
جانا سخن از زبان ما می گویی ...
درگیرت می کند که به خودش پناه ببری.
ویرانت می کند تا خودش دوباره شروع به ساختنت کند...
بازی قشنگی ست...
ای جااان ! خوش آمدی پسر باران
به روزم
میام عزیز.
نفس در برای گشودن است و دیوار بهرحال دیوار است و برای پرنده هیچ دیواری بلند نیست حتی دیوار کاخ...
لال خواندمتان به رشک قلم و دل
دیواری که سقفی داشته باشد به بلندای آسمان ، قفس می سازد! نفس می گیرد ! وای به وقتی که دری گشوده نباشد!
سلام برادر! شاگرد نوازی می فرمایید
کربلا چنان خرابت می کند که نتوانند ساخت
و
چنان می سازدنت که ناوتنن خرابت کنند...
سلام به دل پریشانت...
بقول حافظ:
وین سر شوریده باز آید به سامان غم مخور...
دلم هوای نجف دارد ....
خوش آمدی آجی