آرزو

کمترین تحریری از یک آرزو این است

آدمی را آب و نانی باید و آنگاه آوازی

در قناری ها نگه کنَ در قفس َ تا نیک دریابی

کز چه در آن تنگناشان باز شادی های شیرین است.

کمترین تصویری از یک زندگانی :

                                 آب ،

                                    نان ،

                                          آواز!

ور فزون تر خواهی از آن

گاهگه پرواز

ور فزون تر خواهی از آن شادی آغاز

ور فزون تر ، باز هم خواهی .... بگویم ، باز؟

آنچنان بر ما به نان و آب ، اینجا تنگ سالی شد

که کسی در فکر آوازی نخواهد بود

وقتی آوازی نباشد

شوق پروازی نخواهد بود .

دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی