آخرین خانه دنیا
اگر بام خانه ای نیافتی
تا با مهتاب رویا
از آفتابی که غروب کرد
گلایه آغاز کنی
خانه من ایستاده تا ستاره را اشک بریزی.
اگر پنجره ای نیافتی
تا با کوچه از انتظار
نجوا کنی
پنجره اتاق من گشوده
منتظر تست.
اگر حوضی با کاشی آبی نیافتی
تا ماهی سرخ دلت را رها کنی
حوض خانه من پر آب کنار تست.
اگر خانه ای نیافتی که
در آن آرام گیری
خانه من، آخرین خانه دنیاست .
سیروس خزائلی
سلام عزیزم.......چه شعر دلنشینی....مثل خودت:*
الان به گمونم من اولین کامنتٌ میذارم......الان این پست حکم نون دوروخشخاش تازه از تنور در اومده رو داره:)
دلنشینی از خودتونه گیس گلابتون جونم !
راستی چند وقته هوس کشک ناب ناب کردم ! سراغ داری عزیز دل ؟
نمی دونم چرا ...
ولی یاد دهاتمون افتادم ...
گفتم که بیربطه !
تقصیر این عکسه ست قربان !
سلام بابا آدرس هم میذاشتی شاید مزاحم میشدیم
به هر حال یاد این جمله افتادم که میگه :
خانه دوست کجاست؟
من خونه شما رو از راه دلم بلدم . شما ببین چطوری میتونی خونه منو پیدا کنی !
چه خونه ای...چه عکسی...عالیه این فضای نوستالژیکی...
مرسی عزیزم !
سلام سهبای عزیزم
اول بگم که توی این خونه های مجازی این خونه رو خیلی دوست دارم و بهم آرامش میده...و همش از صفای صاحب خونه است...
اما آخرین خونه دنیا برای من کجاست؟
و همین حالا چقدر به این خونه نیاز دارم...
این از لطف شماست شقایق عزیز !
اما اگه لایق بدونی و دوطت داشته باشی خونه من خیلی هم دور نیست ها !
درب معرفت
همین!
قشنگترین درب آخرین خانه دنیا با زیباترین دیوار نوشته
ممنون .
مکث با یه شعر به روزه...
میام حتما؛ عزیز!
نه والا:|
پس من از کجا پیدا کنم کشک خوب آخه؟