درد
پروردگارم ،مهربان من
از دوزخ این بهشت، رهایی ام بخش!
در اینجا هر درختی مرا قامت دشنامی است
و هر زمزمه ای بانگ عزایی
و هر چشم اندازی سکوت گنگ و بی حاصلی ...
در هراس دم می زنم
در بی قراری زندگی می کنم
و بهشت تو برای من بیهودگی رنگینی است
من در این بهشت ،
همچون تو در انبوه آفریده های رنگارنگت تنهایم.
"تو قلب بیگانه را می شناسی ، که خود در سرزمین وجود بیگانه بودی"
"کسی را برایم بیافرین تا در او بیارامم"
دردم ، درد "بی کسی" بود
« دکتر علی شریعتی»
اندک زمانی است که با وجود تنهایی احساس تنهایی نمیکنم!!
سلام دوست عزیز وبلاگتون بسیار زیباست.اگه میشه به سایت من هم سر بزنید.ممنون
اگر تنهاترین تنها شوم باز خدا هست او جانشین همه نداشتنهاست (دکتر شریعتی)
من ماندم تنهای تنها
من ماندم تنها میان سیل غم ها .... قسمتی از ترانه گلپونه های ایرج بسطامی
زندگی در گرو خاطره ها ست...خاطره ها در گرو فاصله هاست...فاصله ها تلخ ترین خاطره هاست..
سلام سهباجان...صداش.. صدای دکتر ..حتما شنیدی...ومیدونی چه آهنگ پردرد و غمگینی داشت...وقتی این پستت رو میخوندم سعی کردم بیادهمون صدا...و درد و رنجی که توشه بخونم...چه دلی داشت...دریایی و مواج...
دکتر شریعتی فیلسوف نبود. عارف هم نبود. دکتر شریعتی فقط و فقط یک انسان واقع گرا بود که تمام دردش افکار تکراری و پوچ مردم بود.امروز شریعتی های زیادی هستند در خفا...
ای کاش اینجور که آقا حمید گفتن شریعتی ها داشتیم. ولی من هرچه دفتر بی دانش روشنفکری و روشنگری روزگار رو ورق میزنم جز یک عده معدودی کسی رو هم وزن مرحوم دکتر نمیبینم.
مرسی سهبا جان که یادی از شریعتی کردی
میدونستین که تا قبل از ترور مرحوم مطهری روز درگذشت دکتر شریعتی روز معلم بوده!!!
برام جالب بود که چرا اینکار رو کردن. البته این معنیش این نیست که مطهری آدم کوچیکی بوده و ای کاش روزی هم برای شریعتی داشتیم. امسال که حتی نگذاشتن تو حسینیه ارشاد براش یادبود بگیرن
تو قلب بیگانه را می شناسی ....
وای عاشقشم ..
چقدر امسال که نذاشتن به خیال خودشون یادش باشه بیشتر همه جا تکثیر شد ...
ما تکثیر می شیم ...
حتی پشت در های بسته ...
حتی توی حلقه ی تنگ طناب خفقان و فیلتر ...