هنگامه...

کنجی نشسته ام، همه گوش و همه دل! صدایی می خواند: "دل بلبل نازک است ای گل، دل او را از جفا مشکن..." صدای تار است که همراه آواز به گوش جان می رسد! دلیلش را نمی دانم اما تو از خاطرم می گذری! صدا به آواز می خواند" غم عشقت شد بر غمم افزون... " دلم به فغان می آید....

کمانچه می نالد! تار با او همراه است و آواز که می خواند" خبر ندارم من ، از دل خود... دل من از من خبر ندارد!" اشکهایم را با گوشه انگشتانم می زدایم و همنوا با صدا می خوانم " مرغ بیدل شرح هجران مختصر مختصر کن !" 

و باز همنوایی تار و سوز و گداز کمانچه است و غزل زیبای فروغی بسطامی:

" حلقه دام نجات است خم طره دوست، وای بر حالت مرغی که در این دام نبود

مایل گوشه ابروی تو بودم وقتی، که نشان از مه نو بر لب این بام نبود"

روح سرگشته ام بیقرار است از ناله کمانچه که ناگاه شوری در فضا می پراکند نوای دف! نفسم در سینه حبس می شود، مبهوت به سرانگشتان هنرمند نازنینی که چه غریب می نوازد این خشک پوست را و چه به رقص 

می آورد روحهای مجنون و عاشق بیقرار را. و باز این تویی که همراهم می شوی و این منم که جای خالیت را تاب نمی آورم که کاش بودی و تو هم در این حس زیبا شریک میشدی! 

هنگامه می خواند" نفسی بیا و بنشین، سخنی بگوی و بشنو..." و باز یاد توست که جاری لحظه های من است! 

به تو می گویم رقیب او شده ای در یادم که خلوت دو نفره من و او را اینقدر بر هم می زنی ؟ یا اوست که نمی گذارد دمی با یادت تنها شوم که هرگاه در خاطرم می آیی او را صدا می زنم و می پرسم :" چرا؟!!!" و پاسخی که لبخند اوست و اشاره ای که ... باشد، یادم هست ... اما .... و این میانه عقلی که بی نصیب از هر پاسخی عقب می نشیند، که بودنت، که دوست داشتنت، بی دلیل ترین دلیل بودن غربت این روزهای من است ! 

+ کنسرت هنگامه اخوان خاطره ای نو ساخت در جان شیفته ام! لحظاتی که او بود و منی که در این میانه ... نبود!