تو را دوست می دارم

بعضی روزها انگار جنسی دیگر دارند! از جنس سرب مذابند شاید که اینقدر سخت و سنگین می گذرند! برخی لحظه ها به اندازه تمام عمرت کش می آیند و تمام نمی شوند تا تو را تمام نکنند! بعضی آهنگها، شعرها، عکسها... هی امان از آدمی و هجوم اینهمه خاطره ! امان از دل و اینهمه درد! امان از بغض و اینهمه اشک! امان از " تو " و یادت ... ! قرار نبود یادت رنج جاری تمام لحظه های دلم باشد! قرار نبود دوست داشتنت شکنجه مدام همیشه بودنم باشد ! قرار نبود ندیدنت آرام از من برباید، آنچنان که آمدنت قرار از دل برد! کجای سرنوشتم را " او " از سر نوشت تا تو پیدا شدی و مرا از خودم ربودی ؟! چه تقدیری است در این آمدن و رفتنت که اینگونه بیخود از خویشم کرده و ... خسته ... تنها... 

آمدی که بغض سالیان دراز بودنم را بشکنی و باران را با دلم آشتی دهی ؟! آمدی که باورم شود او بخواهد همه ناممکنها ممکن می شود ؟ حتی اگر تو ندانی ؟ حتی اگر من نخواهم ؟! این چه سریست که هر چه می کوشم از تو رها شوم نمی توانم ؟ چه چیزی در من گم شده که اینقدر غریب شده ام و غریبه با خود؟! 

با توام غریبه دیرآشنای دل، می توانی کمکم کنی ؟ گم شده ام ! می خواهم خودم را بیابم ؟ می توانی یاریم دهی ؟! 

" تو" ی وجودم بالا رفته ! اصلا چه می گویم ؟ من همه تو شده ام ! راه رهایی از " تو " را به من نشان می دهی ؟! 

خسته ام از بهت بودنت ، از رنج نبودنت ، از سرگردانی بین بودن و نبودنت ! از رنج اینهمه تردید کاش رهایم کنی !

+ ای یار مقامردل، پیش آ و دمی کم زن 

زخمی که زنی بر ما مردانه و محکم زن

جان خواسته ای ای جان، اینک من و اینک جان

جانی که ترا نبود بر قعر جهنم زن

چقدر این روزها دلم هوایی قونیه است و مزار مولانا، یعنی می شود قسمتم بشود روزی ؟!

+ عنوان پست وامدار شعر بانو سیمین بهبهانی است:

" دلم با تو می آید، به هر سو که می رانی

اگر سخت اگر آسان، تو تنها نمی مانی

اگر زشت اگر زیبا، تو را دوست می دارم

دلیلی نمی آرم که عشق است و می دانی..."