یک عصر دلتنگ پاییز

آشوبم .... بیا که بی تو من غم دو صد خزانم .... خزان است ! خزانی که جلوه اش را در رنگارنگی اطرافم می نمایاند و سرمایی که گاه درون یخزده ام را به برون می کشاند و دستانم یخ می زنند و دلم گرمایی می خواهد که نمی یابد ! خزان است ! خزان مهر! مهر اما رفت و مهر تو از دل نرفت ! کاش ... " باز آ که جز تو جهان من حقیقتی ندارد !"

آشوبم.... به هر ترانه ای سر می کشم تویی ، سحر اضافه کن به فهم آسمانم ... آسمان دلم گرفته و تاریک است ! ذهنم آشفته و شب در درونم لانه کرده ! تنها تویی که می توانی این آشفتگی را ، شب را از دلم بزدایی ! تنها تویی که می توانی سحر را به آسمان دلم هدیه دهی ! دلم مهر مهر می خواهد، گرمای مهر می خواهد، فروغ مهر می خواهد! 

خزان است و باران ! باران که عطر تو را در فضای دلم می پراکند ! باران که صدای تو را به یادم می آورد ! باران که چونان یادت حس لطیف دوست داشتن را در دلم زنده می کند ! باران که به یادم می آورد چقدر از چتر بدم می آید و از قدم زدن بی تو ... باران می آید و برقش آسمان مقابلم را می شکافد و رعدش می لرزاندم و من اشکهایم را باز هم پنهان می کنم تا باران هم نداند چه می گذرد در دل بارانی ام !  اشک رازیست که تنها او باید بداند... 

باران می آید ! نفس می کشم عمیق... " عطر تو در هواست، می آیی ؟ یا رفته ای ؟"

آشوبم...! بگذار بگویم که  از سراب این و آن بریدم ! قلبم مدتهاست ناآرام است و بی قرار٠کاش بیایی ، برای همیشه بیایی و درون این دل تنگ ماوا گزینی که از تنهایی به جان آمدم ! می دانی که ، دلتنگی تنها زمانی اتفاق می افتد که کسی را بیشتر از خود ، بیش از جانت دوست بداری و حالا من ... دلتنگم .... ستاره هدیه کن به مشت پوچ شبهام....

آشوبم ، آرامشم تویی ....